Bir Dünyamiz var, hepimiz ayni Görüntüde, her Ülkenin Agaclari bile ayni, Dertleri, acilari, sevincleri, Kültürlerimiz bile bi yerlerde Yolumuz kesisiyor, sadece farkli Aylarda belkim kutlanir bazi Bayramlar. Ve yardima muhtac olan Insanlar var heryerde?! Ve ayri Ülkelerde büyümüs ve yetismiste olsak ister farkli ister ayni, Insanlik görevimizdir Insanlara heleki yardim Eli uzatanlara El uzatmak.
Kücükken mesela cok iyi hatirliyorum, bi alttaki Mahallede Arkadasimdan gelirken Eve, bi Adami gördüm üstüme üstüme geliyordu, Elinde bi Beyaz Cubuk ve Gözünde Gözlükler, okadar kücügimki ilk basta anlamiyorum, saniyorumki Adam benle dalga geciyor. Halbuki Adam görme Engelli, ona üzülsemde bencilligim daha cok ön plandaydi, bi alt Mahalle yeni yeni Yüzler icimde bi korku, Adam bana Dogru geliyor. Sonra herkes gibi insallah bende böyle seyler yasamam diyorum, sanki aciyorum gibi. Simdi düsündügümde cok utaniyorum, böyle Hissettigim icin. Insan büyüdükce Hisslerini taniyor, simdi daha iyi anliyorum ve daha farkli düsünüyorum. Yürek öyle birseymiski Disarda hic tanimadigin Insana bile yardim eli attigin olduysa/olursa ama icinden gelerek karsIlIk istemeden, heryerde "ben iyi biriyim" demeden, iste ozaman SEN farklisin, bunu bil.
Ben cok isyanlardayim. Engelli Vatandaslara yada Yasli Vatandaslara, Bebeklere bizler kendimizi Akilli sananlar, "biz iyiyiz, bosver, amannn, derdi olan düsünsün" diye diye, Gözlerimizi Dillerimizi kapata kapata, onlarin Hayatlarini biz dahada kisitladik! Mesela Asansörler var Tren Istasyonlarda, kullanmasi gerekenler Merdivenlerden cikamayanlar olmali, yada Bebek Arabalilar, yada Yaslilar yada Bavullu olanlar, yahu Gencler degil. Ha tamam Eyvallah, Asansörü Genclikte kullanabilir, ama velakin Yaninda sirada Muhtac birisi beklerken sirayi onlara verilmeli!
Türkiyeye geldigimde, bazi rahatsizligimdan dolayi nerdeyse Hastanelere sIk sIk gitmisimdir, neyse, Hastaneye bakiyorum, yepyeni Bina yapilmis, süper, Merdivenleri görüyorum. Yüregim yine isyanlarda ve mirildaniyorum kendi kendime " Ya yine mi ya yapmayin neolur! Hersey güzel, ama peki o Yokus halinde inilecek yukari cikilacak yer yok mu?" derken, bi bakiyorumki güzel bi Yokus yapmislar ne cok dik, yani Vatandaslarimiz güzelce cikip inebilecekler kendi baslarina, cünkü bazi Yerlerde hakikaten cok tuhaf yapmislar ne cikabiliniyor ne inebiliniyor. Neyse ama ne göreyim "Ayi yahu bu hangi Ayi" diyorum. Hakikaten o Insana Ayi demisim ama Ayiya bile ayip yapmisim bu cümlemle. Bi Beyaz Koca Araba park etmis oraya, tamam iyi halinden düsüneyim, Adam Acil isi var, hemen oraya Park etti demi? Insan hali! Ama yinede be Kardesim yinede, madem öyle cikarsin 5 Dakika icinde yine geri. Kimbilir belki bi Kiside Acil isi var Hastanede ve kimsesiz, gelmis tek Basina Aslanlar gibi, ama senin Araban yüzünden onlar icin yapilmis yeri isgal edip yine onlara bi Engel oluyorsun. Hayatlari kisitliyorsun. Yapma. Hastaneye girdim, herkesin Yüzüne bakiyorum, benimkide sacma, sanki Adamin Yüzünde yazacak, "Araba benim diye". Sesli bi Sekilde Teyzosumla konusur gibi "Araba kiminse insallah hemen geri ceker, yanlis yerde durmus" dedim, Teyzemde beni Bakislariyla susturdu. Evet, bende sustum. Eger yanimda biri varsa, ister yasca kücük ister büyük onlara zarar gelmesini istemem, benim yüzümden onlarin Hayatini mahvedemem!Asla! Ama susdugumda utandim, basimi egdim yere, düsündüm Kara Kara.
Ben hep Projelerde yer almak isterim hic tanimadigim Insanlar icin kosusturmak isterim, AILEM icin ciz ettigim o bi hissiyat artik tanimadigim Insanlar icinde var olduktan sonra, Hayata ve Insanlara bakis acim degisti, iyikide degisti. Belkim Cebimde pek yardim edecek kadar birseyim yok, ama Manevi katacagim seyler var. Manevi Destek herkes ama herkes karsisina aktarabilir. Yillar önce Arkadasimida alip Kan vermeye gittim, Kan bagisi, para almadan, ha alanlarda var, onlarada Saygi duyuyorum. Birincisinde gittim Kan degerlerim iyiydi verdim, ikincisinde gittim, ama Kan degerim düsüktü Doktor izin vermedi, Kan verdikten sonra bana zarar verebilecegini düsündü. Vermedim o gün, Insanlari izledim Yasli, Genc ne güzel Saglikli olan ve Kan bagisinda bulunmak isteyenler sirada dizilmis, bekliyorlar. Kimisinin Kani dahada degerli binde bir bilinen/bulunan ve daha fazla istenmekte olanlar, yada daha normal kanlar :) Kagit islemi icin Üc Siradan bekleyip, geciyorsun, sonra Kan verme sirasinda durup, kan verebiliyorsun, verdikten sonra, isteyenlere icecek ve kücük Yemek veriliyor,bu önemli cünkü yarim Litre Kan vermissin sonucta yine yemek yiyerek ve birseyler icerek kendi kendine gelmen lazim, sonrada Eve. Ve 3. gittigimde Kan degerimi yine 2 defa ölctüler, ben yine Kan veremeyecegim icin, üzülürken, Hemsire kan degerimin az farkla iyi oldugunu belirtti, ve üstteki saydigim Siralardan gecip Kan verdim... Böylelikle kimbilir suan hangi Hastanede kim Kan bekliyor? Suan kac Kisi aglamakli yavrusunun basinda? Kimbilir suan verdigimiz Kanlar kime verilip Hayatta tutuluyor?
Ve bildiginiz gibi Göcmenler sayisi arttikca artti, ve onlara Giyecek ve diger Esyalar gerekliydi, baya seyler toplanmisti, hepimiz Evimizde ne varsa, ister halen Etiketle olan Elbiseler yada giyinilmis Kiyafetlerimizi topladik. Sonra bide bunlarin toplanilan Esyalarin bi Deposu var, orda bunlarin secilmesi, düzenlemesi, sayilmasi, ve tek tek Kartonlara koyulmasi lazimdi, uzak bi yer gidis gelisi orda kalisi heleki Isten sonra... Ama bana sorduklarinda gelirmiyim diye, Yüzümde Kocaman bi Gülümsemeyle cevabim "Evet" oldu. Yukardaki yazmis oldugum seyleri yaptik. Bazen ordayken kizdigim seyler vardi Insanlar resmen Kartonlara baya eski püskü, cok sararmis, yirtik Elbiselerini sanki cöpe atarcasina attip vermisler! O Kiyafetler Elime gectiginde ordaki cöpe attim direk hic düsünmeden, bazi Kisilerin ellerinde gördügüm zaman onlarinda atmalarini söyledim! Sonra yardim eden Insanlar kendi isiymis sanki Maas aliyormuscasina calisiyorlardi, severek, isteyerek, dikkatlice... Yine ayri yerlerden gelmiste olsak orda "ayni" nedenler icin oradaydik. Ve yine "Iyiki iyikiiiii iyi Insanlar dolu bu Hayatta" dedirtti o gün Hayat bana. Okadar Insanlar vardiki, kendi istegiyle gelenler, heleki ufak Torunlariyla gelenler, " Allahim Allahim sana Sükürler olsun"...
Illaki Insanin taa basina mi gelmeli kötü Olaylar? Illaki Arkadas cevresinde görüp mü Akillanmali ? Yoksa öyle zorluklari görüp kendi haline Sükür edip yola devam mi etmeli?! Nasil tuhaf yaratiklariz! Is yerinde bu Firtinali, Yagmurlu Haftalarda bi anda, halbuki hep gördügüm ama budefer Gözüme Gönlüme ayri dokunan bi Agac gördüm, tek basina tam ortada bi yerde duruyor, Yapraklari Kahverengimsi bi hal almis, azcik Günesin isigi vurmus Yapraklara. Tutuldum o Agaca. Yine binlerce Düsünce Aklimda. Neden mi anlatiyorum bu Agaci? Cünkü bu Agacin Yapraklarini birer birer düsürecegini biliyordum gelecekteki Günlerde, icim burkuldu, ama Agaclarla ilgilenenler bunun belkide kisa süreligine buna engel olabilirdi. Sonra burda Kis ayina gectigimiz icin Sabah ise gelirken ve Isten cikarken Gece gibi Karanlik. Ve yorgun ciktigim isten bi baktim Agacin Yapraklari o güzelim Kahverengi o güzelim Yapraklar Agacin etrafinda serilmisler, icim burkuldu, cirilciplakti, ama sapasaglam yikilmadan, Hayata tutunmus, Firtinaya aldiris etmeden, duruyor. Iste bizdede öyle, ben belkim Agactan birsey anlamiyorum ama velakin, mesela yardima muhtac olan Insanlari görüyoruz, farkindayiz, Agacin yapraklari gibi soldugunu görüyoruz bazilarinda, Rüzgar bi o yana bi bu yana savrultuyor, caresizce oda gidip geliyor, bizim yanindan gecenlerinden bekliyor, duyarli Davranislarimizi. Ama ne olur, biz biz olalim Agacin yapraklari düstügü gibi, Insanlarimiz Gözümüzün önünde dahada cileli yasamasin! Düsmesin, yipranmasin, Hayat hepimize güzel olsun, olmazmiki?! Aslinda duyarli olmamiz lazim bu bizim Görevimiz!
Duyarli olmak ve daima kalmak dilegimle...
(Onu bunu anlattip, "bakin ben neler yaptim, sen ne yaptin?" degil niyetim sadece icimizdeki iyiligi sadece sevdigimiz Insanlar icin sarf etmeyelim, herkese yayalim Duyarliligimizi, Sevgimizi)
Sevgilerimle
Dileginiz :)
