Minik kız

Kùçùk bi Kız,
Ùlkeme gelmeye yakinken yaziyorum bu Yazimi,
Ve o kùçùk Kizi, yani kendimi, hep hatirliyorum...
Bizim Sokakları hizli sekilde cikan...
Cok konusan...
Disardan Eve girmeyen...
Ders calismayipta, Okulda susmayan,
Sevilen, seven...
Dogmadan, Ruyalarina girmem...
Kùcùklùgùmde deli dolu olan...
Çok gùlen ama bi okadarda aģlayan...
Hircin...
Kendini begenmis...
Minikken ben, Hayalim Bebislerimin olmasi...
Anne olmam...
Mutlu çift gordugumde...
Bende boyle olurum diyen...
Ama sonra o ciftlerin mutlu olmadigini Yillar gosterirken... artik oyle bi Dilekte bulunmasamda...
Anne olmak Dileģim minikligimden beri vardir...
Ezan Sesine tapan... Gòzlerini kapatan... Dua eden...
ALLAHtan korkan... Insanlari kirmaktan korkan...
Arada deliligi tutan...
Minikligimde herkesin beni sevmesi...
Hosumada gitmiste olsada...
Aklimda hep bir soru....
Neden Ben?
Sevmezdim bi yandan sadece benim sevilmem... Sinifta olsun Akrabada olsun...
Çùnkù yanimdaki Minik cocuklara haksizlik olacakti çùnkù...
Bi yanim hep kirikti... kimse bilmezdi gòrmezdi... Gòrmelerinide istemezdim...
Dedem ve Nenemi kaybettigimde beni çok sarsmisti halende ilk gunki gibi... Yukardan beni gòrùp biliyorlar artik... Neden bi yanim kirik oldugunu biliyorlar... nasil o şahsin ben kucukken bana kòtù davrandigini...
Resimlerine baktigimda sanki òyle bi durum olmamis gibi gulumsuyorum resimdeki yuzlerine... ùzùlmesinler...
Acaba kucuklugumden bu yana Masumlugumu korumusmuyumdur bilemiyorum... Onlarin Gòzlerine bazi yaptigim Pismanliklardan dolayi bakamiyorum bile...

Şaşırmayın... delide değilim... Illaki Hayatta oluncami sevilir bakilir Gòzlere... Seni seviyorum denir???  Bizi hep izliyorlar...

Gùzel gùnlere uyanalim
Dilek

Degişmeyen ve deģişmesini istemediģim Hayatım

Gùneşi òzledim...
Balkona çıkıp Gùneşin Işıģı, sıcaklıģını...
Yùzùme vurup, naz yaparcasına istemesemde,
Yùzùmű Gùneşe doģru halen tutmam...
Içimi, Ruhumu dinlemem...
Gùneş ışıgıyla gùne başlamak... Şùkùr etmek...

Sadece bi Hava deģişti aslında...
Ben yine aynı ben...
Konu gùlme olsunda...
Sevdiklerim gùlsùnde...
Isterlerse hakkimda gùlsùnler...
Tabiiki Saygiyi aşmadan...

Yine Anne Baba Kapidan çıktıklarında Kapı ònùnde bekleyen... Kapıyı kapayıp yilmayana kadar orda beklerim...

Geldiklerinde Kapi Sesi duyarsam, yada nezaman geleceklerini bilirsem.... orda yine Kapida beklerim gelsinler diye...

Omuzlarına, Dizlerine yaslarim Basimi...
Kedi gibi sokulurum...
Konusurum...
Onlarin sevdigi seyleri yaparim...
Konusmasakta bazen sessizce/ usulca yanlarinda otururum...
Bazen onları izlerim...
Bazen Telefonumla ilgilensemde... varliklari yeter...
Sevdiklerim uzaklardada olsada onlarin varligi ònemli...

Yeterki zamanim onlarla gećşîn...
Işte ozaman onlarada hep derim... biri şu zamanį durdursun...

Basit şeylerden çok hoşlanirim... cunku basit seyleri Insanlarin cogu gormezden gelir... Mutlulugu bi Eşyada arayanlardan hiç olmadim. Umarimda olmam... Mutluluģum basittir, sadedir, yalındır, şeffaftir... kùçùk şeyler ilk ònce beni, benden sonrada Sevdiklerimi sevindirir...
Šuan Yagmur yagiyor Gece 1 burda... Yağmur sesi, Toprak kokusu... bende eşittir Mutluluk...

Ya ben sizeeee kurban oluyorum.... yerim sizi bennnn... diye severim... Yanaklarını sıkarım... bùyùyede kùćùģede... Sizi seviyorum derimmm... içimde kalmasın... bugùn varız ya Yarın ?

Gònlùmùn Melekleri, Kahramanları... sizi seven sayan
Diloşunuz...