Para olsa ya sonra? (2/2)

Selam Canlar,

Bu Hikayenin birincisini okuyanlar konudan haberdarlardır. Eģer Param olsaydi diyordum gerçekten Tek Taşlara yada Markali Eşyalara özenirmiydim satın alırmıydımki? Yoksa param yok diyemi yok Gözüm oralarda yok diyorum?! Kendimi biliyorum, Paramda olsa öyle şeyler sadece Gözlerimin Pırıltalaşmalarını saģlar, ama onu almak istemezdim, çünkü onu almak yerine Elinde duracaģına yada Hava atacaģına yada Gözünün Pırıltamasına, bi Insanın Hayatını kolaylaştırabiliriz. Bir Insanın Gülümsemesiyle Pırıl pırıl olsun Gözlerim Yüreģim!

TRdeyken herkes birbirine yardım etmeye çalışırdı... yani herkes olmasada... ama Parası olupta yardım etmek zorunda deģil kimse ama yinede hepberaber mutlu olmak varken? Yanlız yemek?
Bizdende daha Yoksul Kişiler vardı, Arkadaşlarım... Annem Okula daha asılmamın gerektiģini anlatıyordu bana, onların çektiģi Hayatı çekmeyin diyordu. Çocuksun anlamıyorsun...

Sobanın yanında bir Kış Günü oturmuşuz etrafına Babam Kestane getirmiş... Sobanın üstüne Kestane Çaydanlïk ne ararsan var... Bi Huzur var... herkesin kendi Odası yada Yataģı yok belki, ama yaslanacaģımız bi Omuz var, Kapımızı kitleyeceģimiz bi Evimiz. O Evim benim bu Dünyada ennnnn güzeli en şahane...ama sadece benim Gözümde. Hastane Hikayeye göz atanlar bilir Kardeşlerimsiz yiyememiştim o güzelim Gofretleri. Sadece Kardeşlerim içinmiydi bu içimdeki Çıģlıklar? Öyle olsa normal. Paylaşmayı öģreniyordum Ailemden, Elinde azda birşey olsa onun azcıģını ver be Karşı tarafa diyenlerden benim Ailem. Ama verdiģin Eşya/Yemek/Para ne olursa olsun Gözün kalmasın. Eģer Yüreģin rahat etmezse verme, lazım deģil. Insanların Gözüne gözüne sokacaksanda verme.... Yurtdışına geldik, Misafirliģe gittiģimizde Akrabalar bi Moda tutturmuştu her Yılda 2 yada 3 defa Mobilyalarını deģiştirirlerdi. Hep yenilerini alırlar diģerlerini / eskilerini ya Depoya kaldırır yada Internetten satış yaparlardı eģer kimse almazsa bize sorarlardı; bizimde ihtiyacımız vardı, satın alırdık, Trdemizdede burdada Eşyalarımız yeni birinci El deģildi, yok pardon TRde 1.Eldi fakat baya eskimişti bizim Koltuklar vs vs. Ama yinede bunada Şükür. (Tabiki çok sonradan bazı Eşyaları 1.El yeni aldık, ama halen 2.El Eşyalarımız halen bizde). Ama en çok şuna darılmıştım Kardeşime Araba getirmişlerdi ben Kardeşime getirdikleri Hediye için okadar mutlu olmuştumki... Kardeş ayrıdır candır. Kutuyu bi açtıkki eski bi bozuk bi Araba, sanki Çöpe atmaya kıymamışlarda bizim Eve atmışlar gibi... Kardeşime belli etmedim ama Odaya attım kendimi aģladım... Annem Babam saģolsunlar getirmişler size diyorlardı, biliyordum onlar bize yinede Sevgiyi aşılıyorlardı. Sonrada Elimizle yetinmeliyiz diye düşündüm... Insanları Paralar çoook Paralar harbi bukadarmı deģiştiriyorlardı?!

Yurtdışına geldiģimizde azda olsa artık eskiye ziyaden Muzlar, Çukolatalar rahatlıkla yiyebiliyorduk. Akrabaları düşündüm Arkadaşlarımı, yememeye başladım. Yiyemedim ya böyle tuhaf bi aģırlık çökmüştü Bogazıma Yüreģime. Işte artık anlıyordum, benim birşeyler yapmam gerek. Dışarda olanlar var belkide Ailesi olmayanlara Ailesini geri veremem onlara ama onlara Arkadaş olabilirim bi Yoldaş ve Yardımda bulunup azda olsa mutluyum hissi uyandırmalıyım onların Gönlünde. Onlarda yiyebilmeliler istediklerini, aynı şekilde alınmalı Eģitimler.

-Çocuk Esirgeme Yurtlarına gitmek istiyorum, onları baģrıma basmak istiyorum. Oyunlar oynamak istiyorum. Hediyeler vermek istiyorum. Beraber Yemekler yapalım istiyorum. Baģırarak Şarkılar söyleyelim, bana bütün Nazlarını yapsınlar.
-Huzur Evlerini ziyaret etmek istiyorum. Ellerini öpmek istiyorum. Belkide Çocukları niyetine sevinsinler beni. Onlarla sohbet edeyim, bence anlatacak çok şeyleri vardır.
-Kadına Şiddete Hayır adlı Projede küçük bi yerimde olsa orda olmak isterim... Kızlara önem verelim! Onlar adına kendim adına belkide gelecekte Junior Dilekler ve bütün Kızlar adına orda çalışmalıyım.
-Ennn uzaktaki Köylere hani Yol olmayan Yerlere hani bi Baba Çocuģunu Hastahaneye götürmek için taaa Şehire gitmesi lazımdı ya sonra Evladını Cansız Bedenini halen Sırtında alıp Kışın ortasında yürüyordu ya işte o Babanın Feryadı acısı halen Yüreģimde... hiç gitmedi, tabii bunlar  sadece TVde gösterilenler. Ya peki Kulaģımla işittiklerim? Ya peki hiç görüpte duymadıklarımız??? En uzak Köylere Hastahaneler yapmak istiyorum yada Saģlık Ocaģı. Inşallah Param okadar fazla olurki Hastahaneler yaptırabilirim.
- En uzak yerlere Okullar yaptırmak istiyorum. Bütün Anneler Babalarla konuşup Çocuklarını Okula göndermeleri için ikna etmek istiyorum. Çocuklarla beraber Uniformalar Ayakkabılar almak istiyorum. Hepsiyle tek tek ilginerek almak istiyorum. Defterleri Kitapları beraber kaplamak istiyorum.
- Dışardaki çalışan Çocukları tek tek toplamak istiyorum. Paradan önce Egitimin önemini öģretmek istiyorum.
-Lokantalar önünde yada Oyuncaklar önünde durup yemek yiyemeyenleri Oyuncaklar yerine Elinde Iş Eşyaları olanlara Yemek ve Oyuncaklar almak istiyorum.
- Yaralı kimsesiz olan Hayvanları derhal Veteriner göndermek isterim.
- Egitime önem veren Kurumlarda olmak isterim.
- Her Bebeģin her Çocukların Aşılarına önem veren yerde olmak isterim, gerekirse Kapı Kapı gezer bunun önemini anlatmak istiyorum Ailelere.
- Tek Ramazanlarda deģil elimden geldikçe Ailelere Yemek / Erzak daģıtmak istiyorum.
- Birkaç Çocuģun Eģitimini üstlenmek isterim.
- Iş Kazalarına/ Cinayetlerini SONlandıracak birşeyler yapmak istiyorum.
-Para almadan Çocuklara elimden geldiģince Dersler göstermek (mesela okumak, yazmak gibi) istiyorum.
- Bütün Yıl saģlıģım iyiyse Kan baģışında bulunmak istiyorum ve bunun önemini herkese duyurmak istiyorum, tabiiki ilk Insanın saģlıģı önemli.
-Evde kullanılmayan Kıyafetleri herkesten toplayıp içinden iyileri seçip uzaktaki Kişilere yollamak istiyorum. Araştırıyorum çok güzel Kurumlar var ordada Gönüllü olarak çalışmak istiyorum Kıyafetler buldukça orayada göndermek istiyorum.
- Engelli Vatandaşlara Hayatı kolaylaştırmak istiyorum.

Işte bunlar benim Hayallerim. Hayaller hiç çekinmeden ordan oraya uçmalı. Benim kendime ait uçuk şeyler hayal etmedim, aslında varda, ama bu benim şuan yazdıģïm öncelliģim. Benim sadece başka Kişileri düşünerek Hayal ettiklerimdi bunlar. Ama tabiki bunların hepsi Hayalda kalmayacak, eģer bunların hepsi sadece aklımda Hayal olarak kalırsa kendimi hiç birzaman affetmem!Affedemem! Bunların hepsi belkim olmasada maddi açıdan yinede 1 veya 2sini yerine getirmek isterim Maddi açıdan. Manevi açıdan ise herzaman. Bunları yapabilmem için ilk başta Okulum, Işimde başarılı olmam lazım... Onlar benim sırf Hayalimde yada Duamda kalmamalı. Ondan benim Fotografmış yok tuhaf Masraf Kıyafetmiş hepsi boş. Aileme sonra Akrabama yardım etmek istiyorum, Elimden geldikçe. Ama herşey Para deģildir, herkesle gülmek derleşmek isterim. Ama onlarla aģladıktan sonra kendi Evime sıcak yataģıma yattıpta kimsesizleri Dışarda Evsiz Yataksız koymak istemem. Hak Hukuk olmalı... Herkes aynı Eşitlikte.

Öleceģin günün Tarihini biliyorsun say. Içini tuhaf birşey kaplıyor deģilmi? Çok yapacaklarınız var deģil mi ?Sonra içinizi bi Iyilik kaplıyor deģil mi? Birden bire herkese hiç sevmediklerinize bile iyilik yapmak istiyorsunuz deģil mi ? Ha işte onların hepsisini yap! Yahu illaki başınıza Kötü birşey gelmesimi lazım. Ve hiç birzaman mutlu olduģunuz an kimseye Sırt çevirmeyin! Tek kendi Derdinize yönelmeyin!

Sevgiyi aşılayın kendinize sonrada herkese!

Sevgilerimle
Diloşunuz :)

Para olsa ya sonra? (1/2)

Selam Canlar,

Eskiden giyinmedigimiz Giysilerimizi yardima muhtac olanlara verirdik, önce Akraba icinde sorar kimse almazsa Komsulara dagitirdik. Ve Akrabalardan yada Komsulardanda bize Elbiseler gelirdi. Yani birbirimizin Kiyafetlerini giyerdik. Zorumuza gitmezdi, ama yinede Insan yeni Elbiseler almak isterdi yada giyinmek. Mesela hic yeni Okul Üniformam olmadi Ablamdan verilmisti bana, Cantam Kuzenimdendi. Tabiiki Para olunca Babam Annem bizi hic dara koymazlardi Defter alirdi, Su Sisesi alirdi Okul icin... Sonra meshur Okul Kitaplari toplardik sagdan soldan. Hic tanimadigimiz Evlere giderdik Arkadaslarla, Yirtik pirtik Kitaplari alirdik, sagolsunlar verirlerdi. Bizi tanimasalarda kendi durumlari bizim gibi olunca halimizden anlarlardi. Kitaplari Eve götürürdük cünkü her Yil Kitaplar yenilenirdi ve bir Kitap baya pahaliydi eee Evde cok cocukluysan sIkIntiydi. Sinifimizda bazilarinin Kalemlikleri vardi, Silgiler renkli renkli Kalemler. Cocuktum hepsi Göz aliciydi. Bende isterdim ama dururumuz iyi degildi ve bir seyi fark etmistim. Oda gün geldiginde onlarin azina sahip bile oldugumda pekde fazla mutluluk getirmemistiki bana. Fark etmiyordu elimdeki Kalemin süslüsü yada süslü olmayisi benim icin artik Dersi calismak ve Sinifta iyi Ders dinlemekti önemli olan. Simdiki Cocuklar cok sansli bizim zamanimizda bizim Okulda Bilgisayarlar yoktu, sadece Müdür Odasinda bir Bilgisayar yer alirdi :) Kütüphane vardi ama Hocasiz Kütüphaneye girilemezdi. Sonra Spor Salon Odamizda yoktu ama illaki Spor Kiyafetleri Ayakkabilari olmasi lazimdi. Cok sacmaydi Anne Baba icin yine bir zorluk basliyordu. Herneyse Konu Okul degildi :)

Bir Kiz vardi Anne Babasi okumus ve Meslekleri baya iyiydi. Kizin özgüveni baya süperdi yada beni gariban görüp hep Havali seylerden bahsederdi. Bende onunla yinede zaman gecirmekten hoslanirdim fakat kendisi hep bilmislik taslardi. Ve birgün onlarin Evine gitmistik. Bensiz olurmu olmazdi :) Kiz bana Odasini gösteriyordu, Oyunlar sayiyordu, bana birseyler sordugunda iste „bundan sende varmi yada bunun ne oldugunu biliyormusun“ diye benim Cevabim hep „Hayir“ olurdu. Oda bikmis bi sekilde ya anlatirdi yada anlatmazdi. Disari ciktik, onlarin Yolu bombostu, ne Cocuklar vardi, ne kavga eden Komsular. Kiz önden kosarcasina gidiyordu bende korkuyordum nede olsa tanimiyorum oralari, issiz bi yer. Bi baktim Kizin Parasi düstü, hic farkinda bile degil. Aldim yerden hic bakmiyor bile Dilek ne ediyor misali. Aldim verdim Parasini. Kiz ne olduysa yavasladi ve yavas yavas yürüdük yoruldu sanirsam :) Eve vardigimizda ben Salona oturdum, yine Odasina cagirdi. Evi ve Odasinin büyüklügü cekti gözümü ve Evdeki yeni Esyalar piril piril. O anlar büyülenmiste olsam Annem Babam kesin azda olsa üzülmüslerdir oda söyleki onlarda her Aile gibi Cocuklarinin güzel ve yeni Esylarla büyütülmek isterler. Ama suda ilgimi cekti Annem Babam hic kendilerini degisIk göstermiyorlardi ordayken. Cünkü birileri daha vardi, yani tanimasam vay be Adama bak diyecem :) Ozaman anliyordum „Ne olursa ol kendin ol“. Neyse Kiz beni Odasina cagirmisti Annelerimizde ordaydi, bana kizin Elbiselerinide gösteriyorlardi. Giyindim tipki Palyonco gibiydim yemin ederim :D Cok iyi hatirliyorum Kirmizi bi Elbise ve Boynumda kocaman bi Kelebek vardi. Kendime Aynada bakiyorum, Aklimdan gecen seyler sunlardi, „Lan Mahalleye böyle gitsem benle dalga gecerler“ „Ya kizim ne hale geldin“ „Bu ne ya?“ Annemle icerideydik beni giyindiriyordu, Cocuk Elbiseleriydi, Kislik Yazlik ne varsa. Kiz Annesiyle konusulanlarini bi yandan dinlemeye calisiyordum, kiz galiba istemiyordu Annesi bana Kiyafetleri versin sonra Anneside cöpe gitmesin sana yenilerini aliriz gibi laflar ediyordu sanki Kizi sakinlestirmek icin. Kötü hisseder Insan kendisini tabiiki dinleyince... Galiba 1 yada 2 Parca almistik ordan, Kadin hepsini vermek istedi, Annemde yok Sagol benim Kizim giymez yoksa alip Evde atmayalim demisti... Iyikide almamistik. Sonra bu Kiz Mahallemize geldiginde budefer ben Tepelerden asagi kosarak gittim, aslinda kayiyordumda tirsa tirsa, asagiya kosuyordum resmen :D Arkamdan pat pat geliyordu, sonra duraksadim, dedim kiz Dilek gelmis kiz Misafir basina bisey gelir Canin ciz eder bosver, sana ne etmisse etmis. Sen sen ol, sana yapilan Yanlisliklari baska Kisilere yada ayni Kisilere yapma, bosver deyip yavasladim. Halayda kizi elime tutusmuslardi Halayi bilmesemde bakip oynuyordum ve dogal olarak Kizin Parmagini tutuyordum, yahu Kiz birden bire dedi "Sen Parmaģımı çok sıkıyorsun" diyip baska tarafa gecti, güleyimmi aglayayimmi bilemedim :D ...

Şimdi büyümüşte olsam kendi Parami kazaniyorda olsam, Evdeki yada Teyzoşumdan yada Kuzenimden gelen Kiyafetleri gocunmadan giyerim. Ya tabii verildigi andaki Surat ifadeleride önemlidir. En çok istedigim seylerden biri "Fotograf Makinesi". Ama çok pahali, herkesin yapacaklari Masraflari kendisine. Ama cok istesemde Ailemi düsündüm, daha okuyanimiz var Allah göstermesin birgün birimiz Hastanelik ya olursak ne yapariz... Artik Annem Babamda genç degillerki... Zaten yavaş yavaş Yillarin Yorgunluklari Bedenlerine vurmuş, sizlamalar baslamis ve halen çalisiyorlar... Onlarada bizim gibi bi gelecek lazim... Tabiki bi Fotograf Makinesi almayacam diyede hepsine yetisemem ama fuzuli seyleri almamaya calisiyorum. Hakikaten en son kendime öylesine ne aldim? Galiba Uçak Biletiydi. Bende isterim güzel Kiyafetleri alayim giyeyim Düģünlerde Partilerde boy göstereyim. Hanim hanimcik olayim. Suratimi Makyaj manyagi yapayim :D Ama keske böyle bi Kafadan olsaydim, yapamiyorum. Biriktirdigim parayla Elbise alinir süslenilir Dügün dernek Partylere gidinilir fakat ne gerek var?! Benim önceliklerim çok farklaştı... ve bu baya beş alti Yildir böyle... Ayagimi yorganima göre uzatiyorum... Burdaki Arkadaslarim baska boyutta cocuklugundan itibaren Bankada Hesaplari var her ay para eklenmis, Kiz çildiriyor Tek Taş yüzüģü icin.... Ben ise Yüzüge bakip ne farki var obirlerinden anlamaya calisiyorum...

"Harbi Dilek Paran çok olsa ve Tek Taş yada Markali Eşyalar alabilsen o Parayla alirmiydin?" derseniz çok ciddiyim almazdim! Eger Param olursa ne yapardim biliyormusunuz...

Diger gelecek Hikayeyi okuyun... Çocukluktan kalan Hedefim, Dileģim ve Umudum var, olmasini hep isteyeceģim birşeyler. Olmayacak birşey deģil aslında biraz Enerjiye biraz Paraya ihtiyacim var belkide.

Sevgilerimle
Diloş 

Hayatımdan Başlıklar (2)

Selam Canlar,
Ilk defa Tatile gidiyordum, ama gerçek Tatil. Ben pek istekli deģildim, çünkü her TRye geldìģimde bi Tanıdıģın yanına giderdik, orda kalırdık. Ama budefer öyle olmayacaģı için istemiyordum. Nede olsa burdada yanlızız benim Ruhum biraz aç :) Ruhum öyle Enerji buluyor, sevdiģim Kìşilerin yanında Ruhum doyuyor resmen.
Havaalanını hep sevmişimdir, nede olsa gideceģim yer benim Ülkemdi. Her Kafadan Insan ordalar, beklemede. Ordaki Maģazalara uzaktan bakıyordum, içinde çalışanlar çok şık, satılan Eşyalarda çok Kaliteli, oraya ait deģilim. Ama oraya girmek gibi bi dileģimde yoktu, ama yinede ister istemez, oraya giren Müşterilerin Elbiseleriyle kendi Elbiseme bakıyorum. Arada uçurumlar var. Ama içimden diyorum "Bari bende azda olsa bakımlı olsaydım". Güzel Kızları görünce belkim kendimi ezikte görmüş olabilirim :)... Ayaktayım oturacak Yer yok ama yinede kocaman bi Gülümse oluştu Yüzümde, herkes bitkin halde oturanlar bile. Gözleri bana çarpanın Yüzlerinde azda olsa bi Gülümseyi fark ettim bazılarında ise beni delüüü sanıpta Tebessüm edenler :) Belkim bakımlı biri deģildim ama mutluydum hiçbir Gülüşüm sahte deģildi. Bir yandan WLAN'le bedava Internete girmeye çalışıyordum, bi Umut işte...neyse.
Sonra sıraya girdik, Uçaģa bindik, bir Yaşlı Çiftin yanında oturdum. Onların Şakaları havalarda uçuşuyordu. Ben ise eģlenceliyimdir, ordaki TVyi karıştırıyorum, hiç utanmıyorum, yada bilmişlikte taslamıyorum, çünkü o Aletlerin nasıl çalıştıģını bilmiyorum bide üstüne Kìşîleri gözlemliyorum. Bazı şeylerle kendi kendime eģleniyorum, kız Arkadaşım Koltuģun yan tarafında Türkçeyle ona anlatıyorum, Gözlemdiklerimi. Gülüyoruz. Uçak havalanıyor. Aslında Havaalanında yada herhangi bi yerde hiç tanımadıģımız Kìşilere güvenerek, Dualar eşliģinde yolculuk yapıyoruz. Şarkılar eşlîģïnde devam ediyorum. Bazı şeyleri düşününce Şarkıların eşliģinde, taaa Havada Bulutların üstünde yere bakarken Insanın Ruh hali okadar berbat oluyorki. Düşünecek şeyler birikiyorki. Heleki kendini kandırılmış hissettiģinde, Bulutların rengi gibi Beyaz gibi Saflıkmıydı bu. Yoksa masumca onu herhaliyle sevmekmiydiki? Yoksa tanımadıģım Yolculara, bana ne yapacaklarını bilemeden onların Gülümsemesine yada Güzel Sözcüklerine inanmak gibi birşeymiydiki?! Her pırpır eden bi Kalp gibi Ayaklarımız yere basmaz ya uçarız hep sonra gün olur Ayaklarımız birdenbire yere çarpar yada fena birşey olup pat diye yere çarpılırız işte onun gibi birşey ama Allahtan Uçak bizi yavaş yavaş inişe hazırlamış sonra yere indirmişti. Alkışlar havada uçuşuyordu. Biz iç hatlar dış hatlar başka Uçaģa yetìşme telaşımız başlamıştı. Ama bekadar Telaşlıda olsa aynı Hayat gibi, etrafa baka baka gidiyordum... Evime gelmişim sanki.
Sonra yine aynısı sonra Otobüse binip Otele varıyoruz. Ben pek mutlu deģilim, bana göre deģil dediģim gibi. Kafamı nereye çevirsem hep ayrı bir Surat. Hiç sarılıp güveneceģim kimsecikler yok, "bak yine Diloşunuz geldi", diyeceģim kimse yok.Ama ordada kendi kendime eģlenceli şeyler buldum. Ordaki herkes çok konuşkandı, e bizim Millet işte :) Yurdumun Insanı heyooooo :) Garsonlar nerde Masada boş birşey görse alıp götürüyorlardı, bende habire geldiklerinde Bardaģımı tutardım, anlarlardı ben dalga geçtiģimi, bende hep "Yok abi ben daha kendime Su alacaģım" derdim onlarda "E tamam biz getiririz" derlerdi. Ilk defa böyle şey yaşadıģım içìn ondan "demek böyleymiş buranın Geleneģi" derdim. Sonra Denize gittiģimizde, ben yüzmeyi bilmem, biliyorum biliyorum nasıl olurda aman Tanrım Yıl olmuş 2016 nasıl Yüzme bilmem, ama ne edeyim yahu yok bende öyle bi Yetenek. Bende isterim kendimi serbestçe korkmadan Sırt üstü yaslanayım Belimi Denize, Kollarımı açayım, Gözlerim Bulutlara hatta Güneşe doģru baksın... kimbilir belkim banada öģreten olur... Ondan dolayı ben ordayken daha çok Denizde deģilde Kumun taraflarında bir yerde uzanıp Güneşlenirdim. Ama ordada ilk günler canım sıkılırdı. Sonra ikide bir bi Brasilyalı bi Çocuk ordan oraya koşuşturuyor, ama hep ayrı Dil konuşuyor Kişilerle, sonra Elinde Kaģıtlar, onu fark ettim çünkü kendisi Sesli konuşurdu ve önümden geçerdi. Sonra bi Amcada vardı o Türktü, orda Yastıkları topluyordu bi Ayaģı Sakattı, ama onun için fark etmezdi, ozaman öyle tuhaf hissetmiştim, ben Güneşlenecek yere çöp atıp "Hadi temizleyin" diyecek Kişi deģildim. Orda uzanmışta olsam o Amcayı okadar anlıyordumki. Haksızlık deģilmiydiki bu? Hep yan Tarafıma gelse kalkıp, yanımdaki Yastıkları onun koyduģu yere koyardım. Bana bakmaz galiba Yabancı sanırdı, o "Eyvallah" Hareketi yapardı. Bi an o Brasilyalı Çocuģun uzakta biryerde oturup benim Amcanın olduģu yere bakardı. Neyse ben gittim oturdum. Yine etrafta dolaşıyordu Çocuk. Bazen Gözümü açıp kapatırım, bi yandan tırsarım, ya birşey olursa diye, bide Eşyalarımı kimse çalmasın diye :) Şimdi dedim ya Çocuģu önümden geçtiģini gördüm ya kapadım Gözlerimi, sonra birden Sesler duyuyorum, bi Erkek Sesi, ama açmıyorum, ama hep deģişìk deģişik Dillerde konuşuyor, sonra baktım budeferde "Merhaba" "Selam" diyor. Artık açtım Gözlerimi "Kim lan bu" niyetine, Gözlerim Tepemdeki Güneşin Işıģı niyetine Karanlık görüyorum, Saģıma soluma bakıyorum, Gözlerim sonra Eşyalarıma kayıyor birde bakıyorumki, önümde Gülen o Brasilyali Çocuk. Ilk başta kavramadım ne alaka hesabı. Ama sonra hoşuma giden şey ise şu oldu ; tam Tepemde deģildi, önümdeydi ama baya Mesafede (uzakta) durmuştu. Bu baya inceliktì. Belkim ondan Sesleri duyduģumda hiç anlamadım benle konuştuģundan. Neyse fark ettiģim An bana ingilizce şu jetski yada banana mı neler varmış onları sayıyor, onları yapmak istermiyim diye, bende konuşmadan hep Kafamı sallıyorum "Hayır" niyetine. Ama o gülerek halen sayıyor. Bende sonra konuşmaya başladım "Hayır","No" diyorum ama halen başımı sallıyorum, ama o halen sayıyor gülüyor aslında anlıyorda sonra "Yahu Yok" dedim. Sonra duraksadı "Yok" ? dedi, derken Gözleri soru işaretleriyle doluydu bende onun Hayır anlamına geldiģini söyledim. "Tamam" diyerek gitti. Sonra başka Gün yine geldi, "Yok" dedim, ama ona öģrettiģim yok kelimesini sevmişti :) Hep ordan gelip geçiyordu hep Merhaba derdi sonra aynı Gün yine sordu "Yok yok" dedìģimde "Sen hep diyor Yok yok Yes söyle" Ikimizde gülüp ben birşey demedim, oda gitti. Konuşurum filan ama yine bir Saygı Duvarı kalsın isterim. Pek içli dışlı olmak istemem. Sonra bi ara yine gelmişti, bana niye jetski vs yapmak istemediģimi sordu,  bende istemiyorum hem yüzemiyorumki dedim oda bunun üstüne sana Yelek verirler dedi, yani herşeye bi Cevabı vardı, ama onunda Ekmek parasıydı, sonra bende Yok ben korkarım, hem Fiyatı öģrenince çok pahalı dedim... Sonra yarı ingilizce şeyler anlatınca ben aval aval baktım sonra Türkçeye dönmeye çalıştı çat pat anlatabiliyordu aslında, meģersem Brasilyalı deģilmişki, kendi Vatanında Savaş olduģu için TRye geliyor, yazları çalışıyor Sezon bittimi Okula gidiyor, oda Türkçenin zorluģundan bahsediyordu, yani bi yandan haklıydıydı, her Şehrin kendine göre özel Kelimeleri vardı :)... Taktir etmiştim onu, herşeye raģmen Gülebiliyordu. Ülkemde Savaş var dediģinde biterse gidecem Ailem orda dediģinde, ben baya duygusallaştım, Çocukla sanırsam 5 Saniye bakıştım. Gözlerindeki Hüzünü fark edebiliyordum, o acıyı, hasreti...
Ben Hastanelik olmuştum, maalesef. Canım yanıyordu. Bacaklarım Ödem tutmuştu, yürümekte zorlanıyordum. Ayaktayken Bacaklarım sızıyla ilerliyebiliyordum. Yatamıyordumda. Bana Ilaç sürdüler Bacaklarıma, iyi geliyordu, serinlilik gelmişti. Sonra Serum vermeye başladılar. Hemşire durmadan gelip kontrol ediyordu sonra aģrı Ilacı ekliyordu Seruma. Sonra bi Aile geldi Odaya, ufak Evladı rahatsızlanmıştı. Aģlıyordu Ufaklık, sanki Ciģerleri yanıyormuşcasına, benimde Yüreģim yanmaya başladı onu duyunca. Sonra onlara Yemek getirildi. Bende acıkmıştım, ama laf etmiyorum. Içimdeki sakinliģi fark ediyorum, Kalbimin yavaş yavaş attıģı fark ediyorum, kendimi yorgun sansamda, normal olmadıģımın farkındayım. Nefes alış verişlerim azalıyor, Gözlerim bi yandan kapanmamak için direniyor, Sevdiklerimin Yüzleri Gözümün önüne geldiģinde içim cız ediyor, Dua ediyorum onlara, Gözlerim kapanıyor, Uyku deģil benimkisi farklı hissediyorum, içimdeki yavaş yavaş sessizlik beni korkutuyor. Geri açıyorum, Kafam bulanık, Hemşire obirlerinin yanında , duyuyorum, Kalp ritmimi dinliyorum, korkuyorum, direnmeye çalışsamda o sanki tatlı Uykunun vermiş olduģu etkisiyle yatmakta istiyorum, yorulmuşum çünkü hem Ruhen hem Bedensel... Bian Ruhumun çıktıģını görüyorum, bedenim hafiflemiş, ama üzülüyorum, "buraya kadar olmamalı" diyorum. Hemşire yanıma geldìģini görüyorum, karşılıklı birbirimize kısada olsa gülümsüyoruz. Ve ben teslim olup, Gözlerim kendilìģinden kapandı. Sonra Hemşirenin çıģlıkları ve Ilacın Dozunu indirerek Can buldum. Kalktıģımda, bian ne olduģununu anlamadım, sadece Hemşirenin Elleri üstümde benim Uyanmamı istiyordu, telaşlıydı hemde çok. Bana "Beni korkuttun, biara Nefes almıyordun." Onu dediģi an, Ruhun çıkması benim için doģrulanmıştı.... ilaçların verdiģi etkiyle Hayal kurmamıştım. Ilaçların verdiģi etkiyle anlamıyorsun ama şimdi düşününce , şimdi bunları yaşayamıya bilirdim? Herkes arkamdan aģlıyabilirlerdi.... Üstüme Kara Toprak atarken son görüşleri olabilirdi. O an olsun sonra Düşüncelere koybolunca fena oluyorum. Neyse taburcu oluyorum Hastaneden. Otelin Odasında Kız Arkadaşıma iyi olduģumu diyorum, o gitsin eģlensin istiyorum. Oda bana kaldıģı heran Onu arıyordum, hastalanmış olmam bile onu belliki ilgilendirmemişti... Sonra budefer uzun Etek giyerek, Plaja iniyorum, Enerjili olsamda sızım var, ama Gülüyorum Gülmeyi seviyorum! Sonra Kız Arkadaşıma sordum, ben Hastahanedeyken ne var ne yoktu beni sormadılar mı Arkadaşın nerde diye? Aslında şakasına soruyordum, beni kim ne etsin diye, hem Tanıdıģımızda yok. Oda bana ne olsun aynıydı, senin Brasilyalı sandıģın seni sordu , demişki senin Arkadaşın bana hep Yok yok diyor hahahha. Sonra odaya çıkmadan o geldi, Geçmiş olsun Hastanedeymişsin dedi... Düşünsenize birkaç günlüģüne gördüģüm Çocugu bide herzaman aradıģım Çocuģu o bana "bana Ümit baģlama gelemem oraya" derken, bu Çocuk kendi isteģiyle Geçmiş olsun dedi... Tuhaf!
Bende teşekkür ettim, gülümseyerek bak yoksa binecektim Jetskiye şans işte :) demiştim. Oda bana Yok Yok sen istemezsin dedi. Kalktım yerimden Odama gitmek istediģimi daha dinlenmem gerektiģini söyledim, oda bozulmadı, üstüne Yola çıkana kadar dinlenmem gerektiģini söyledi, kendime dikkat edecekmişim....
Oda temizlikten tutunda Garsonlara yada Plajda Yastık toplayandan Gözleme yapan Teyzelere kadar hepsiyle iyi anlaşırdım, Saygı ve Sevgiyle yaklaşanlar hep başımın üstünde yeri vardır! Onları çok sevdim...

Geri Yolculuk başlamıştı.... Eve geldiģimde 1 Hafta izin almıştım, şişkinlikten Pantolon giyemiyordum...

Irk ve Din benim için fark etmez! Insanlıģı olsun Insanların yeterli.... Bye Brasïlyalı sanıpta başka Ülkeden gelen Çocuk :D

Sevgilerimle
Diloşunuz.

Hayatimdan Basliklar (1)

Ben Türkiyedede Okula gidip apayri bir Ülkeye gelip burda yasamaya basladik. Bu iki Ülkenin Kültürleri, Dersleri, Kurumlari, Espiri anlayislari ve Dil Gramatigi okadar ters düsüyorki birbirinden, karman corman. 

Rüya gibi, yeni Insanlar, hepsi Sarisin, Gözleri renkli, davranislar farkli... Buranin Bayraminda disari senlikken dogal olarak bizim Eve ugramiyordu. Ama bizim Seker Bayramlari mesela oldugunda Evimizde bi Senlik ama disari hep sessiz, nede olsa ayri Mahallede ayri Kültürler vardi. Okulda Müdürler derdiki, eger Seker Bayrami, Kurban Bayrami oldugunda Velilerinizden bi Izin Kagidi verin, biz ogünlük size izin verelim. Bu cok güzel, özel ve zarif bi Davranis. Ama ne ben nede Ev halki bunlari istemezdi, cünkü Türkiyedede burdada degismeyen tek sey Anne ve Babamizin Okulun önemini asilamislardi bizlere hem zaten burda kimsemiz yoktuki, Sabah evden El öpmeye cikip Aksam geleyimki?!... Tabiiki sevdigimiz Kisiler var ama bunlari Ziyaret isini bi Cumartesi gününede sigdirabiliriz, yani Okulu aksatmamak lazimdi.

Cok dogalki burdakinin Okul Sistemini bilmiyorduk, hos halen bazi Puzzle´lar bende eksik :) Ve her Anne Baba gibi onlarda bizim Dili ögrenmemizi ve Derslerde basari göstermemizi isterlerdi, halen öyle. Cünkü onlar okadar seyler yasamislardiki Hayattan bazi Olaylari bizde görmüs duymustuk ve onlar bizim iyiligimizi düsünüp hep Okulun önemini anlatirlardi. Ve basarmazsak neler olabileceklerini sirf laf olsun diye anlatmazlardi kendilerini örneklestirerek Hikayeler anlatirlardi. Bende sanki bir Yilda üstünden gecmiste olsa, sanki buraya ait olmadigimi fark ediyordum, cünkü bazi seyleri idrak edemiyordum, sanki bugün-yarin Bavulumu hazirlayip tekrardan Memlekete gidecekmistim gibi. Idrak ettigim tek sey Anne ve Babam Cocuklarinin gelecegini düsünüp bize güzel seyler vermek icin gelmislerdi. Ama artik sira bizdeydi, bi Vicdan azabi Duygusuyla nekadarda üzülsem, hasretlik ceksemde ve zorlansamda „Ben gitmek istiyorum“ diyemezdimki. Hem Cocukken sunlari bile düsünür olmustum, acaba gitmek istesem onlara ihanet edermiydim? ya hem daha Diplomam yok, ne edecegim orda? Ya peki özlemicekmiyim Ailemi? Hem bi Meslegim bile yok Ailem izin verir mi? Bunlari düsünerek büyüdüm, büyüdükce Düsüncelerimin üstüne ayri Düsünceler, Fikirler eklendi. Bi Yastan sonra kendi kendime birseyleri secmem gerek... O düsünceler icindeyken Okula tuttundum, ama hep Ailem üzülmesin bunuda basarim sunuda basarim diye diye geliverdim buralara :) … Bazi yanlis Düsünceler icindeydim, mesela hep Okula gitmeyi Annem Babam üzülmesin, bak onlar bu Yasta buralara bizim icin geldiler onlari üzmemem gerek diye diye bi nebzede olsa basardim birseyleri kendimce. Yanlis diyorum cünkü kendimin mutlu olmadigini fark ettim taaki Staja baslayana dek. "Dilek bunu sen sectin kim icin ? Kendin icin. Mutlumusun? Evet. Bu bana yetiyor." Cünkü bu Stajla aslinda kendim icin birseyler isteyip ve mutlu oldugumu fark ettim.

Ilk geldigimizde Dil Kursu bitmisti ve Türkiyeden geldigimizde hangi Siniftaysak burda bir alt tabakadan baslamamiz gerekti. Yani atiyorum ben Trde 4. Sinifa gitmissem burda 3. Siniftan basladim. Ve Ilk Okul bittiginde, senin nekadar iyi olup olmadigini Hocalar Göz önünde bulundurup, Okula yerlestirme yapiyorlar. Ne Annem ne Babam Veli Toplantilarina gidemedikleri icin Durumumuzdan haberleri yoktu, ister iyi ister kötü. Malum Dile hakim degiller. Bu bizim icinde zordu, cünkü Trde hep bizi Hocalara sorardi ve bu birden bire olmamaya baslamisti. Ve benim en alt Tabakadan baslamam gerektigini aciklamisti Hocam, ama eklemisti, Akilli birisi ama Dil sorunundan o Okula gitmesi daha iyi olur demisti, ama tabiiki bunlar benim Fikrim, ama siz Cocugunuzu daha iyisine gönderebilme sansinizda var, demisti. Cok üzülmüstüm, cünkü basaramamistim, Babama acikladigimda, aglamaktan bogulmustum. Oda üzülmüs ve olan oldugunu söylemis ve keske dahada calissaydin ozaman simdi aglamazdin diye seyler diyordu... Yani kendim icin üzülmüyordum dedigim gibi yaptigim seyleri hep onlara Armagan etmek istedim. Cünkü onlara birseyler borcluydum. Kendimi cok Suclu hissediyordum (halende öyle). Bide bilmedigimiz bi Sistem var ve sadece ordan burdan duyduklarimiza inanir olmustuk. Kimse ondan yoktu bize anlatacak Sorularimizi cevaplayacak, üzücü birsey hemde cok. Bazi Kisiler Aileme ya kötüymüs demek Notlari ondan basarili bi Okula gitmemis vs vs Cümleler sarf etmislerdi. Cünkü burdaki Tanidiklar azda olsa öylelerdi Morelden ve Destekten cok bu Konularda bi Insanin Motivasyonunu düsürürlerdi. Ama Konu kendi Evlatlari oldumu, Yillar sonra o Okullarda onlarda basladilarmi, sanki Okul süperdi, Cocuklarin Notlari harikaydi gibi konusurlardi... Özgüvenmiydi yoksa gecmis Yillarda bizi üzmekmiydi onlarin Niyeti ???

Neyse, o Okula basliyorum ve Ailemin burda tanistigi bi Ailenin bi Kizi var, onlardan bizim gibi ayni Yillarda belkim Aylar var sadece aramizda buraya gelmis ve Kiz cok basarili oldugu icin, Kiz Gazeteye cikmisti, oraya kadar hersey normal. Ben sevinmistim, bi Türk Kizin ve heleki benim gibi ayni Yillarda gelmis ve o basarmisti, hakikaten Yürekten onu tanimasamda onun icin mutluydum. Hak edeni Gönülden Alkislayanlardanim ve tebrik edenlerdenim. Ama Anne ve Babam kendi adima söyleyeyim, sanki Gazeteyi bana öyle bak gör sende basarabilirsin kizim degilde, bak Elalem (ah o Elalem yok mu!) neler basariyor, sen niye basaramiyorsun demisti. Onlara darilmistim, ama kizamadimki. Onlarda bizlerde apayri seyler yasiyorduk, hep beraber Mücadele ediyorduk, Endiselerimiz var herseye karsi halende öyle, yarin ne olur diyerek yasiyoruz. O anda kendimi cok basarisiz ve Salak hissediyordum, hem Dil bilmiyorum hem Akil yok diye kendi kendime kiziyordum. Ama biyandanda kendime güveniyordum, cünkü basarabilirim desemde bazen Motivasyonum inisli cikisliydi. O Okulu basariyla bitirmistim. Bugüne kadar ister TR ister burda Ögrencilik görevimin yaninda Hocalarimla hic bir Problemim olmamistir, ben görevimi algilamistim ve bir Caba sarf ediyordum, bazen Isyanlardada olsam, ama haylaz bi Kiz gitmis artik Olgun bi Dilek gelmesi gerekti ve geldi...

Sonra o Okula giderken daha baska iyi seviyede bi Okulun önünden gecmistik, bizimkiler ah keske sende burda olsaydin demislerdi. Okula bakmistim kocaman bi Binaydi, Ögrencilere baktim, harbi onlar benden cok mu Zekiydi yada Yeteneklimiydi dedim kendi kendime. Bi eksik gördüm kendimi hep onlardan. Kötü oldugum anlar ister Ders ister Hayatta birseyler varsa bunu anlatmaktan ve onun üzerine saka yapmaktan kacinmam ve gocunmam. O öncedende böyleydi simdide böyle. Bu bana cok yardimci oldu, Insanin kendini cok yükseklerde görmemeli ama cokta alcatmamali bi yandanda kendisiyle dalga gecmeli. 

Neyse bu Okuldan sonra bir daha Yüksek Okula gitmistim, Sinifta kalanlar vardi, yada bendende kötü olan Ögrenciler vardi. Bazi Hocalar bile Ögrencilerden gelen sorulara cevapsiz bile kalabildiklerini gördüm. Yani bi Insan herseyi 4/4lük yapamazdi. Sinifimizda Anne olanda vardi ve Hayallerine kosmak iseyen birisiydi bi yandanda. 

O Okuldanda mevzun oldum. Sonra? Sonrasini hic bilmiyordum. Hocama anlattim, o Hocamda bana baska bi Bölümü göstermisti, bak böyle Bölümler var istersen oraya basvurabilirsin demisti. Ve ozaman bana bi Yardim Elini verdigini gördüm o Hocanin, benim icin birisi bana karsima secenekler kurmustu. Evet bu bir Kaderdi, ama her Kaderde oldugu gibi benimde secimim önemliydi. Iki secenek vardi önümde, ya Hocamin dedigi yere bas vuracaktim yada aylak aylak Disarida gezecektim. Cünkü o Diploma beni pek acmamisti, cünkü Firmalar daha yüksek Diplomalar bekler olmuslardi vede ben daha ne yapacagimi, ne istedigimi bilmiyordum. Secenegim yine Okula gitmekten yana oldu. O Okulla beraber, simdiki yasadigimizin Yerin yüksek Diplomalardan almis oldum. Ve Staja basladim. Eger yanlis Secim yapsaydim, simdiki is Yerinde olmazdim... Ve sectigim Meslegi söyledigim An herkes yani o Meslegi bilen „vay kiz o zor degil mi diyorlar“, „evet öyle“, „ah ah gelde bana sorun hele!“... Sasirmis sanki benden beklenmedik Gözlerle bakiyorlar, bende sasiriyorum kendime. Insallah insallah bu Stajida Okulumuda basariyla sonuclandiririm ve o Diplomayi Elime alirim (Amin.) Ve o Diplomayi alip o Hocama gitmek istiyorum, hep icten Sükürde etsem ona, bi yanim Keske hep gitseydim yanisina Tesekkürlerimi bidaha sunsaydim diyor, ama gitmeye gitmeye cekindim, ama Diplomayla beraber gitmek istiyorum yanisina ve eminimki benden daha fazla sevinecek :) .

Kiskanildigimi görüyorum, daha dogrusu hissediyorum, bence yanlis hemde cok, adim adim ciktim Merdivenleri, kimse yardim etmeden. Daha "Ben oldum" diyemem demem, cünkü öyle bir Dünya yok! Arkadaslarima diyorum „Eger ben ha ben basardiysam, siz hayli hayli basarirsiniz!“ Hic birzaman kimseyi kiskanmadim, Hirs yapmadim. Kendime kizardim, sonucta ben önemliydim, sagimdaki yok Ayse karsimdaki yok Firat önemli degildiki. Kendi kendime yarisiyorum, kendim icin. Ama kimseye Tepeden bakmadan, üzmeden, kirmadan...

Mesela Üniversiteye gitmedim, ama Trye geldigimde Meslegimi dedigimde „Sen ozaman Üniversiteye gidiyorsun orda“ diyorlardi, bende gitmedigimi söylüyordum israrla. Bazilari vardi, gitmedigi halde Hikayeye on katida kendileri eklerlerdi. Ama ne gerek vardiki? Yani ben Üniversiteye gitsem Hava atsam ordakilere bundan benim kazancim ne olacak ? Yada onlarin kazanci yada Ellerine ne gececek? Hicbirsey. Ve burdada yada TRdede anlattigimda hep sunu duyarim "Siniftami kaldin" hani Yasim Üniversite yasiya hani :D ama ben sil bastan anlatiyorum Sistemlerin degisIk oldugunu oraya sonradan gittigimi vs vs  ve sonra gelen Söz "burda olsan Üniversiteye gitmis hatta bitirmistin" derler.  Yada ilk basta sanki Salakmisim gibi bakarlar, belkimde bundan bazen Cocuklarimiz bu Baskidan dolayi Eve Karnelerini korka korka getiriyor yada Haberlerde gördüm Intihar ediyorlar. Herkes basarabilir ama icten istersen. Üniversite diye diye, Diploma aldim ve gidebilirim ama icimde öyle bi Güc yok. Evet belkim TRdede olsaydik coktan bitirmistim herseyi dogru ama Kaderle beraber sectigimiz bi Secim vardi ve onu yasiyoruz, Gelecekteki Yillar ne gösterir bilmem.

Annem Babam bunlarin bilincinde ve o Yillarin bizlere kimsenin Yol göstermediginden yakinirlar haklilarda, birisi kötü dedimide kötü bilirdik... Ama onlar sayesinde birazda benim katkimla bi Hedefim oldugu yere gitmek istiyorum. 

Demem odurki Gönülden kimseye Kin, Nefret etmeden, kendi Yolunda sadece kendinle savasirsan istedigin Kapilar acilir. Tabiiki dünden bugüne istedigin Dilekler olmazki, yada benim gibi istedigim Yola birden bire gelmedim, en alttan basladim, hatta Trdeki ögrendiklerimi silip bi Yastan sonra Bebekler gibi Emekleye Emekleye yeniden sil bastan ögrendim, ögreniyorum ögrenmenin yasi yok. Benim Yollarim hep uzundur, icinde hüzünde mutlulukta isyanda var, ama uzun Yollardan alltan basladim. Bana cok sey katti. Ben Yildan yila degistim, algilamaya basladim ve öyle tutundum. Ailem zengin olsaydi ve ben hep buna göre „Aman Ailem zaten zengin, onlar bana yardim eder“ diye büyürdüm belkim. Belkim bunu Aklima koyarak zorladim Kapilari... mecburum... belkim ondan bazi seylerden yoksanda olsak, bunada Sükür.

Biraz Sabir, bu hep Annemin sözüdür, birseyler anlattigimda, Gözlerim doldugunda, Sesim titredigimde, „Allah büyüktür“ ve „Biraz Sabir“ der , ben bunun üstüsüne hep „Üf püf “ ederim ama Sabir ettigim sürece hep bana iyi, güzel dönüsler oldu.

Bu Hikayelerin devami arada gelecek, biraz karisIk anlatmista olsam, severek okumussunuzdur umarim.

Sevgilerimle

Dilosunuz

Hayatimdaki "Iyikilerim" 2

Selam Canlar,

Hayatimdaki "Iyikilerim" Hikayeyi okuyaniz varsa buda ikinci Bölümü, madem istek alindi baslayalim, bi kac gün üstüste aklima geldikce yazarim, Kafam karman corman olmadan ve Cümleleri yanlis telaffuz etmeden sizlerle bu Hikaye bulusur.

O Kisiyle söyle tanistim. Nerde olabilir ? Evet, Okulda :) Ben yine herzamanki gibi kendi Alemimde oda söyleki, yeni bi Okuldayim onuda gectim daha galiba 2. Yilim Yurtdisindayiz, yeni cevre, yeni Kisiler, degisIk Kültürler ögreniyoruz... Kafa yeni bi Dil ögreniyor hem Dersi anlamaya calisiyor. Ve konusamamak, yada konussakta karsi tarafin anlamamasi ve TRden gelen ölüm Haberleri, kimsenin burda olmamasi beni baya kücük yasta yipratmisti hemde cok. Ben kilo aldikca almistim ama bayaaaa öyle böyle degil, eski Resimlerime bakarken "Yuh be" diyorum :)
Ama bu Cocuk beni böylede begenmis valla nasil oldu bende anlamadim. Okula alismaya calisirken, o Okulda birsürü Türkler vardi ve yanyana gelirlerdi, ben pek "Vay bende burdayim, durun simdi beni dinleyin, bana bakin" diyen Kisi degilim halende öyle, hani herkes önümden gecsin ister Basariya erken kossun, ne ederse etsin, beni pek kimse fark etmesede olur, yani cok ilgi ceken seyler yapmam ister Konusmamda ister Hareketimde yada yapmamaya calisirim. Zaten Göz önünde olmak isteyenlerde bol Meydanı onlara birakiyorum :) Bende Arkadaslar araciyla onlarin yanindaydim, ve bende söyle birsey var, bi yerde yeniysem oraya alismak adepte olmak biraz uzun sürüyor, pek kim geldi bu kim su kim hic beni ilgilendirmez :) Neyse ordayim Hava azcik Soguk. Söyle düsünün Sisko bi Kiz, bide üstünde ondanda Genis ve kalin Kocuk, Kocugun Sapkasi Tüylü, sonra Sisko oldugu hic belli olmuyormus gibi Saclari At kuyrugu yapmam aman Allahhiiiimmm :D Yani bi "Ayi" düsünün onun gibi birsey gibi dolasiyorum etrafta, ozamanlar. Yahu megersem onun önünde duruyormusum, baskasiyla konusuyordu, ayyy tam komik bi Durum, ben ise tamam oda normal birsey aslinda Burnumu temizliyordum, ve o An onu fark ettim. Icimden kiziyorum diyorum "Lan bu salak niye bakiyor, hic mi Burun temizlemeyen görmemis?" ama öyle degil mi ? Ben cattim Kaslarimi bakiyorum ona, ama oda dalmis ama baya ve bana bakiyor. Ama anlamadigim Arkadasi ne anlatiyorsa, onun dedigine mi dalmis ve Gözü sadece öylesine bana dönüktü yada bilmiyorum.
Sonra Siniflarimiz yan yanaydi, ama ben yine hicbirseyden habersiz bunu cok sonradan ögreniyorum onu dahada fark etmeye basliyorum. Oda ayni sekilde beni. Cok konuskan, cok komik seyler anlatan,Kizlarin Gözdesi, resmen Cocugun icine düserlerdi ve ayni zamanda Erkeklerlede iyi Arkadasligi ve Dostlugu olan. Valla nasil fark etmeye yada daha dogrusu nasil bi Bag aramizda kuruldu hic bilmiyorum desem. Artik Bakismalar baslamis, cogalmis, dogal olarak onun hakkinda birsürü Bilgi toplamak istiyordum, ama cok sonralardan merak etmeye basladim. Oda ayni sekilde bizim gibi belkim bi kac Yil daha önce Ailesiyle Yurtdisina gelmis. Siniflarimiz yanyana,Tenefüz bitince, iki Sinifta Hocalarimizi bekliyoruzki Sinifimizi acsin ve Derse baslayalim. Ama oda bende gün gectikce Sinifin Kapisinda beklemeyi daha sever olduk. En güzeli kimselerin anlamadan bakismamiz, birisi gördügünde oda bende Kafalarimizi cevirirdik baska Yöne. Acilamadik belkim ama birsey vardi bizi birbirimize baglayan. Onun yanindaki Kizlara hep Saygiliydi, sevecendi ama beni düsündügü icin dahada onlarla konusmayi azaltti. Ama beni pek rahatsiz etmezdi, Kizlarla konusmasi yada sakalasmasi. Ama bazi Kizlar vardi Cocugun icine girecekti resmen, iste ozaman icim kipir kipir ve oraya bakmamaya gayret ettim. Cünkü O "benimdir" kimse dokunmasin diyemezdimki... Cünkü ikimizde birbirimizin "hic" birseyiydik. Baska Kizlardan pek kiskanmazdim cünkü benimde Erkek Arkadaslarim var, birisiyle Ders hakkinda konusurduk, yada baska Olay anlatirlardi. Belkimde baska Kizlari kendim gibi bildigim icin, karsi taraftaki o sinsi Kizlari görmedim, yada ondan hoslansalar bile fark edemedim.Çünkü her Erkeģe başka Gözle baktıklarını anlamamış ve zannetmiyordumki, varmış öyleleri. Yinede önemli olan sadece beni görmesiydi, ona Kizlarla yada Hayatiyla alakali bi Yasak koymadan, ona Sirt cevirmeden, onu bogmadan, onu oldugu gibi kabul etmem, galiba onun bana dahada baglanmasina sebep olmus olacakki, ben Catik Kaslarla ona bakmadan, yada Gözlerimi cevirmeden o kendi kendine yanindaki sinsi Kizlardan uzaklasmaya baslamisti. Yani konusmaya devam ettide dedigim gibi o ayri tip Kizlarla pek ilgilenmiyordu. Aramizda 4 yada 6 Yas farki vardi yanlis hatirlamiyorsam. Tabii bende hareketlerim onun gibi yanlis olmasada Erkek Arkadaslara daha dikkatli ediyordum. Benle konusanlara heleki o bakiyorsa pek konusmamaya calisiyordum, nede olsa aramizda müthis bi Elektirik vardi. Ama tabii bunu ikimizde Yürekten isteyerek yapiyorduk, oda bende kaptirmistik Gönlümüzü birbirimize sadece bakismakta olsa...

Bizim Sinifa gelirdi, dedim ya cok konuskan ve herkesle iyi gecinendi ama hakikaten herkese bi Insan iyi olur mu? O öyleydi :) Beni görmek icin bizim Sinifa gelip tanimadigi Kisilerle konusurdu, bana bakardi, ama herkesi konusmalariyla güldürürdü. Sonra dikkat ederdi kendi Hocasi geldiyse hemen Sinifina gecerdi, yada arada Hoca onu yakaladiginda sey derdi "Bunlar bizim kücük Ögrenciler onlara sussun diyordum" diyordu Hocaya, Kücük derken beni ve benim Siniftakileri kast ediyordu. Hocayida güldürürdü, biraz haylazdi hani kendisi :) Bi Insan hep mi gelir yanima ? :D Ben gibi bi "Ayi" ya :D Sonra zayifladim vs ama bu Cocuk harbi bende ne buldu? Bende bilmiyorum, oda onda sakli, gardas. Ve Ayrilik geldi catmisti, Sinifimizi degistirdiler, artik yanyana degildik. Ama o orayada gelirdi :) Cok hosuma giderdi. Hatta bizim bi Dersin konusuda Resimdi, bende kendimce Resimi sulu boyayla boyalamaya calisiyorum, Ayaktayim, Siniftakiler Kafayi yemis heleki Erkekler kosusturuyorlar Sinifin icinde, ben koydugum Suyu düsürmesinler diye paniklerken, Hocam Kafayi yemis halde kiziyor.  Ve kim geldi Sinifimiza yeni yeniden :D evet yine "O" , budefer bi Erkek Arkadasiyla gelmis dersi bosmus ve bütün Hocalarla iyi anlastigi icin Hocamiza kendi Durumunu anlatiyor ve bizim Sinifta bir Ders bile olsa kalmak istiyor. Kimin icin? Evet benim icin. Ama Hoca Sinifin karmasIkligini göstererek sevdigime olmayacagini acikladi, oda bende üzüldük tabii. Ve Sinif Kapimizi kapamisti Hocamiz, o disarda ben icerde kalmistik.  Kapi kapanirken bana bakarak ve basini sallayarak sanki "yine olmadi" der gibiydi. Harbi bu Cocuk benim pesimden baya kosmus, bunlari yazarken birdaha fark ettim :)
Onun calistigi yerden gecerdim Arkadaslarimla bilerek. Bi kere yapmıştım öyle Göz Göze geldik Mahçup gibi bakıyordu, galiba pek sevinmemişti ordan geçtim diye o çalışırken yada iş yerindekilerine belli etmek istemedi.
 Sansmiydi yada hissetmek mi bilmiyorum ama Okula giderken bazen o önümdeydi bazen Arkamda, bi aralar Kiyafet renklerimiz ayniydi, mesela benim Tshirtüm beyazsa onunda atiyorum Pantolonu beyazdi.
Bikeresinde Bisikletiyle bana azda olsa carpmisti ve gecmisti, ama üzülmüstü, hani neyin var der gibi, ama yahu Insan bari sorar, neyse.
Daha onunla yeni seyler keşif ederken ve mutluyken Rüyamda gördüm ikimizde ayni Dersteyiz ayni Spordayiz, bi kalktim okadar mutluyumki, seviniyorum, diyorum "Ah Keske öyle olsa ya". 
Sonra Bakismalar yavas yavas bitmeye baslamisti, birbirimizin yanindan gecerken bile bir Pismanlik vardi, ayni seyleri yani o hissi kaybetmemistik ama nedense bi türlü konusmadik, acilamadik ondan bi pismanlik. Ama ikimiz baya direndik ve ikimizde sanki Iliski yasar gibi bi hal vardi. Ne El ele tutustuk nede öpüstük, ne garip degil mi ? Bunlari yasamadan Gönülden baglanmak... ve iki deli Aşık gibi sırf Gözlerinin içine bakmak uzaktanda olsa. Ve bazen utanmaktan yada Heycandan Gözlerimizin içi gülerken Kafamız aynı anda başka yöne çevirmemiz? Aşkmıydı ? Gelip geçecek olan. O Yaşlarda bilmiyordum bilemezdim. Ama herşey gibi onunda bi "SONu" vardı. Tek bilmediģim bu SON mutlumu yada hüzünlümü bitecekti?!
 Bakismalarimiz bitsede yavas yavas yine Sans bizi buldu, Rüyamda gördügüm An aynisi oluyor ve ayni Sporda ayni Dans kursunda beraberdik. Benimle Dans etme sansimiz olmasina ragmen etmemisti, üzüldüm o an. Belkimde benden bi Tik beklemisti... Hakliydi belkide...
Bi Dersimiz nedeniyle onlarin yan Sinifindaydik, bilerek Pencere tarafina gecerdim, oda bana bakardi, bende ona, sevdigim Sinifa en son girerdi, hatta Hocayi bile Sinifa koyardiki, Kapiyi kapatirken bile bana baksin diye. Yani Isyan yada Pismanlik kalsada icimizde yinede birakmadik birbirimizi. Ama onun Sinavlari baslamisti ve yavas yavas gidecekti Okuldan. Cok Dua ettim onun icin. Rüyamda gördüm o gidiyordu onun Ismisini bagiriyordum onun arkasindan, benim Elimi tutup "Benim gitmem gerek" dedi ve gitmisti kalktim Gözlerimde Yaslar. O aralar üzülüyordum nede olsa gidiyordu, belkim Okulu Isi önemliydi tabiiki onun icin, bi yandan Sinavlari iyi gecsin diye Dua ederken bi yandanda kalsin istedim... Biliyorum bencil bi Düsünceydi.
Yanimdan Arkadaslariyla gecsede artik hep Arkadaslariyla beraber Adimin bas harfini "Di", "Di" diyorlardi. Valla ne Alaka bende bilmiyordum. Son günlerinde ona acilmak istedim, ama hep Arkadaslari yanindaydi ama o Cesurluk yoktu bende ve sonra cekindim, cünkü ya benle baskalari Dalga gecseydi? Ya peki bütün Okuldaki Türkler duyup verveleye verselerdi ? Bunu istemezdim, dedigim gibi kimse Arkamdan konusmasin isterim. Beni kimse fark etmesin bile :) ... Ama bi yandan o Adımı ondan bekledim. Sonra Sinifimda bi Kiza acilmistim ben Aşık oldum diye, komseye söyleme ama, sonra bazen Internetten yazıştïk, ben masumca Duygularımı yazarken Siniftaki Kiz Arkadasima megersem en iyi Arkadasida yanindaymis bizim Siniftan, sonra bi Türk Arkadasimin kulaģına gidiyor, oda aynı Sinifta yavas yavas ortalikta birsey olmamasina ragmen Dedikodular çıkınca bakmayi da frenledim. Mecburdum.
Sinavlari geldi gecti, ve Balo günü ben Okuldan erken cikarken onu gördüm, SIK giyinmis, Kravat vs... Bana bakiyor ama Gözlerimiz hüzünlü, nede olsa orda onu son görüsüm...
 Birkaç Yil gecmis üstümüzden disarida gördüm, bi Kizla Elele. Benim Gözler o aralar berbat, Gözlügümde yok. Karsimdakileri pek görmüyorum yani ayirt edemiyordum kim kimdir diye. Hos halen öyle, ama simdi Gözlüklerim var. Ama karsidan fark ediyorum Elele birileri geldigini. Ve onlar birden bire yavaslamaya basladilar, ve Suratini gördüm onun, Kizin Elini birden birakti beni görünce. Kiz birden tedirgin oldu. Ikiside bana bakiyorlar, bende onlara ve anlamaya calisiyorum. Onu fark ettikten sonra bakmamaya basladim ama kötü oldum. Sonra fark ettimki ben Yoluma devam ederken bana bakiyordu. Sonra onlarda ilerlediler. Kötü oldum, üzüldüm, sonra  "Dilek sen ne kadar salaksin, Cocuk seni aldatmadiki, hic birbirinize Söz vermedinizki niye üzülüyon" kendi kendime birseyler söylüyordum. Dogal diyordum, böyle seylerin yasanmasi. Sonra niye kizin Elini birakti beni görünce diye deli Sorular geciyor Aklimdan. Belkimde tesadüftü olamazmiki?... Ama öyleydi ne ben ona nede o bana umut vermemistikki. Hersey normaldi bi yandanda dogruyu anlamis olsam bile bi yanim kiziyordu nasil beraber olmuslar bilmesemde, söyleniyordum yine kendi kendime bana acilmadi gitti kime acilmis....Sevgili yapmış.
Sonra bi kac defa ben baya degistikten sonra dış görünüşümle karsi karsiya geldik, ben tanimamamizliktan gelmistim, yada utanmistim iste niye bilmiyorum. Kafam önümde. Ben bakamazken onun Gözleri bendeydi.
 Sonra ben Okuldan cikmistim. Insan kayniyor resmen. Bi an onu fark ettim, yine Kizlar yaninda onunla konusmaya calisiyorlar, Kizlar kendi aralarinda gülüsüyor. Onu fark ettigim an ona bakmadan önünden gectim, o beni fark ettigi an cok tatliydi, benim Kafam ona dönük olmasada, Göz izasinda fark ediyorum, beni gördü, önce tanimadi, Kafasini cevirdi, sonra bi heycanla hizli bi sekilde Kafasini bana cevirdi, bakti ve Kizlara bi Mesafe koydu...
Sonrada hic görmedim, hoş yanimdan gecmis ama ben fark etmemissem oda ayri bi Konu. Çünkü Okullarimiz çocukken degismisti, o bazen gördügüm anlar hep Dışarda, çarşıda oldu.

Yani niye bana açılamıyorlar sorusunu kendime sorduģum zaman bi Cevabım yok. Beni sevdiģini bilsemde bana açïlamadan kendi Yoluna gittiler. Belliki bu Konular beni hep aşıyor, sadece bildiģim bunlara Kafa yormadan gittiģim Yollarda beni seven hep çıkmıştır yada yazılarında baya belli etmiştir... Erkek peşìnde deģilim ve başka bi Havam varmi bilmiyorumki beni baska Kizlardan ayiran ne var? Hakkikaten bilmiyorum. Bende ne buldular, tamam iyi birisiyim, ama Gülüşümden mi etkilendi, yada başka birşey onuda bilmiyorum. Bu işin yanı bunları bilmeden yola devam ederken hep iyi Insanlar çıkması beni çok mutlu etti. Inşallahda böyle hep devam eder.

Ondan dolayı anlattigim bu iki özel Insanı çok severim, ha Yillar baya geçmiş üstünden kim nasıl Kisilere bürünmüs ister iyi yada kötü bilemem, hic bir haberim yok, olmasinida pek istemem. Onlar o Yillarda yasanan çok güzel seylerdi, ha Arkadaş olarak belkim kalsaydık ozaman ikisiyle halen iletişimde kalmayi isterdim, bilirimki ben yanliş yöne giderken onlar beni durdururlardi, üstüne firçada çekebilirlerdi. Ikisinin özelligi dürüstlügü, masumlugu, herkese Saygililardi ve kiskancliklariydi. Tabiiki ikisini aynilastirmadim, aklim obirisinde diye burdaki Cocuga o bir ilk Siniftaki cocuk gibi Hayal edip sevmedim. Ne kendime ne ona bunu yapamazdım.

Gelecek Yillar ne gösterir bilmem ama kismetim cikar cikmaz fark etmez, ben hep ben olarak kalacaģım... Ama beni bulan iyi Kìşì olsun ve bana açılsın, açıldıktan sonra bak ben ona neler yapıcam :D

Onları çooook sevmiştim. Mutlu olsunlar benim tatlılarım.... umarım birşey atlamamisimdir Hikayede.

Sevgilerimle
Diloşunuz ;)

......
Videolardanda dinleyebilirsiniz! Işte bunlardan birkaçı :

http://youtu.be/_-L5yo_GSGs

http://youtu.be/tQsBzpkM_VA

http://youtu.be/H1d99VSV__s

Dogum günü

Bugün günlerden benim Dogum günümdü. Iki gün öncesinden kutladim Ailemle. Dogum günlerini birkac gün önceden kutlayanlar nasil hissederler kendilerini bilmem ama ben degisik hissettim. Cünkü biliyorum Dogdugum gün bugün degil ama yinede Pasta kesildi, Ailemle sarildik, öpüstük. Bi yandanda aslinda herzaman olan seylerdi, Aile denilince akan sular durulur bende. Ve baskasinda böyle Aileye önem verenleri daha cok anlarim ve Saygi gösteririm ve ben yanimdakilere Ailenle vakit gecir diyenlerdenim. Yada gün oluyor Arkadaslarim yaziyor suan atiyorum "Kardesimle TV bakiyorum", ozaman istesemde onlari rahatsiz etmemeye calisirim, cünkü gecirecegimiz heran cok kiymetli ama Aileyle gecen zaman hicbir zaman Cöpe gitmez... Ve birkac gün önceden kutladim oda Aile fertlerimizden birkaci o gün benimle yada bizimle olamayacagi icindi. Evde bi Kisi bile eksik olsa, icim buruktur. Heran gibi bu Konudada cok hassasimdir.

Sonra Tatildeydim, Evdeydim fakat oraya buraya kosturmaktan gün geldi gecti, Yeni Yila girdik vs vs. Pastalar hazirladik, Ise gidince götürmek icin. O günün Aksami Yemekleride ben hazirladim kardeslerime.  Ve Aksam Yatagima uzanmistim herkesin Sosyal Medyasinda hesaplari vardir mutlaka, oraya girdim, cünkü Türkiye Saatiyle yeni yasima yeni Günüme ve bir tik Olgunlukla girmistim. Beni ilk iki Kisi kutlamislardi hic tahmin edemeyecegim, cok mutlu oldum, hatta Kahkahalar attim, dalga gectim diye degil, sevinc Gülüsleriydi. Internetimi kapattim, cok gec olmustu cünkü. Gözüme yeni basladigim bi Kitap carpmisti Ahmet Batman´dan "Soguk Kahve" diye okadar okumak istiyorumki, ama biliyorum okursam okudukca okumak isteyecegimi, yani Kafami Kitaplara daldirip kaldirmak istemiyorum bu aralar. Ama yatsam iyi olacak onuda biliyorum, Gözüm Kitapta olsada kalkip Isigi söndürüp geri soguk Yatagima uzaniyorum, okadar Sogukki, Belim resmen Buz tutmus, zaten ogünde Yilin ilk Ucugu cikmisti. Atesim var.

O günün Gecesindede Yilbasindada bi Arama bekledim bi Mesaj. Agladim. Sasirmadiniz degil mi ? Sacimda beyazlar cikmis, Kardesimde bana "Aklina herseyi takarsan daha cok beyazlasir" demisti. Hakliydi ama ne yapayim? Disariya anlatamadiklarimi icimdeki BENdende saklayamamki. Bekledim, bekledim, bekledim... Agladim. Neden diye sordum? Parasizlik zor biliyorum, farkindayim ama Internet diye birsey var, ha bu Parasiz degil mi diye soracak olursaniz o Kisinin interneti var. Iki Satir ya "Mutlu Yillar" yada  "Dogum günün kutlu olsun" yazabilirdi. Hadi valla onuda gectim, Telefonumu caldir hemen kapat, bende aynisini yapar seslerimizi duymasakta caldir caldir kapatirdik. Sizde aynisini düsünüyorsunuz degil mi ? Farkindayim. Evet isteseydi yapardi, ben demesemde. O gün öyle agliyorumki, sonra diyorum "Yahu kizim Dilek, hangi özel günde seni sorduki?" Harbi hangi gündü??? Cok iyi hatirliyorum Besiktas ve Galatasaray Maci vardi ve ben salak gibi evet tam bi salak, Mac var sonra benim Dogum günüm var diye seyler dedim. Ne mi oldu? Ogünlerde ses seda kesildi. Kendisinden haber alamadim. Ama kendi özel günlerinde ilk kutlayanlardandim, halbuki cok iyi bilmesi lazimdi, beni tanidigini sanirdim aslinda cok sey var ama...
O gün ve Dogum günüm sanki ruhen benimleydi o. Yahu deliriyormuyum yoksa derler ya 6.Hissin kuvvetli hicbir Fikrim yokki ?! Aslinda kendi kendime kiziyorum kendi kendime agliyorum sonra tekrar devam, cünkü onun bunlardan hic Haberi yok. Neyse o saglikla kalsin...

Sonra Sabah kalktim hemen ilk isim Ates düsürücü ilaci ictim bi güzel. Aldim elime Poseti koydum Pastalarimi giydim Ayakkabilarimi ciktim disari, Hava buz buz buz. Basimi hissediyorum ama Allahim o nasil bi hissetmektir. Sapkami takmaya calisiyorum ama sapka Rüzgardan geri düsüyor. Bi Elimde Poset o bir Elimle Cebimi cikartiyorum bakiyorum, halen bi Umut, bos Umut. Bilet alacam Haydaaaaa Makine olmuyor, Ben Trende calisani hemen tuttum, Makinenin olmadigini söyledim, oda anlayisla karsiladi, tabiki karsilayacak, cünkü sorun bende degil Makinedeydi. Ondan dolayi benle beraber Bilet alamayanlar öyle Trene bindik.

Indim Trenden, özlemisim bi yandan bi yandanda Hava buz. Yavas adimlar atiyorum düsmekten korkuyorum. Yeni Yilda yeni Yasimda yeni bi Bölüme gittim. Masamin üstü Sekerlerle süslenmis, yanan bi Mum, yaninda bi Paket Cukalata sonra bi Magazadan alabilecegim Hediye ceki alinmis :) Yildan Yila baya Para toplanmis dedim be, biliyorum ayip ama sunu düsündüm, demekki beni daha cok seven olmuski böyle daha fazla Para toplanmis ;) Ondan yoksa para Göz degilim. Sonra Pastami koydum, duyan bilen benim Dogum günümü kutladilar, okadar anlamliki, okadar mutlu oldumki, hepsine tek tek tsk ettim.

Sonra okadar Sosyal Medyadan ve özel Mesajlar geldiki bazen hic tahmin edemediklerimden geldi, Cok mutlu oldum, hemde coooook :)

Ve suan Dogum günüm oturup bunu yaziyorum, Haber Kanallari acik. Basim agriyor Bogazim agriyor, ben cok mizmizda degilim ha, ama agriyor ne edem :)

Aslinda okadar Ailem büyümüski, sevdigim Kisiler benim icin Aile gibidir, onu ögrendim bugün, birsey oldugunda kime kosabilecegimi biliyorum, konusabilecek yerimde var, gecen bi Abiyle yazismistik, iyi geldi. Ama bu karsilikli Saygidan olusuyor, bende onlarda ister özel günlerde ister Hasta tabiiki egerki benim Haberim varsa, illaki yazarim kacari yok! :) Benden bikanlarida bilirimmm bilirimmmm ama yine aynisini yaparim :)

Is yerindeyken ben bazen gizli gizli ve  ara ara Mesajlarima bakarken ben, aslinda is yerinde ne yapiyordum biliyor musunuz? :)  Gecen Yil gibi Elime Kagit Kalem verildi ve 3 Odadaki olan Dosyalar Kagitlar Kalemler tek tek tek sayildi not alindi efendim :) Asagisi, Bedrum tipki disarisi gibi sopsoguk, Kocugum üstümde. Ama gülen Yüzler icimi isitti. Tamam kabul ilk basta "Saka mi bu ya?" dedim :) Ama sanki Dogum günümü hep orda böyle kutlar oldum benim geleneksel kutlamam olmus :) Sonra pastalar yenilmis begenilmisti, sonra Eve erken gelmek istedim, Cünkü Bilet alacaktim. Az birsey kalmisti Pastalardan, sevdigim Bölümlerden bitanesine girdim ve Adam basladi "Happy birthday Dilekkk" diye sarki söyledi, bende tsk edip onlarin Pastalari muhtemelen yiyecegini düsündügüm icin oraya götürdüm. Onlarda yediklerine göre icim rahatlamis, herseyi toplamis soguk Yola ciktim yine. Sokakta ben Soguk Hava ve yanimdan gecen Arabalar vardi....

Herkes yeni Yilda yeni Yasta hep bi Hedefleri vardir. Benimkisi hep var. Ama birseyleri cok istersem olmuyor, neyin üstüsüne titrediysem olmadi, olmuyor hep böyle baska birseyler cikiyor ortaya. Öyle tuhaf iste :) Herkes gibi bende kötülüklerden uzak Yalanlardan uzak, Iyi Insanlarin Iyi islerin yaninda, basinda olmak isterim :) Iyilikleri gördügüm an yapisirim Kene gibi valla birakmam. Severim.
Ve bugün okadar güzel Dileklerde bulunan Mesajlar okudumki, Gözler doldu.

Ve Gece oldu, duyan bilen ister özel ister internet aracılıģıyla Mesajlar geliyor, eh saģolsun Sosyal Medya otomatik olarak söylüyor, ama yinede Insanlar kutlamak zorunda deģiller :) Ya ben başka birşey anlatacaktım, bu aralar Hafıza kaybı yaşıyorum resmen. Neyse Kardeşcaģızım kendi parasını bi Notla beraber yastıģımın altına koymuş. Onun Yazisina düsüncesine Kurban olurum. Böyle kurban olurum laflarini diyemezdim Anne Baba Nene Dede vs vs hep bizlere "Siz öyle demeyin!" derdi. Ondan baya çekinirdim. Gercegi demek gerekirse icimden hep derdim ;) Simdi ise disa vurdum. Belkim Hayatta pek birşeyim yok belkim ilerdede pek olmayacak ama bi tek CANım var eger ver dese anında onun için vermeye hazırım. Canım sıkılsada üzülsemde onun yanina gidip konusmasamda onunla oturmak bile bana huzur veriyor. Bi diger Yaşam sevincim.

Not : Google Amcam bile benim Dogum günümü kutlamis :)
Not : Dogum günüm geçti ve o Gece Rüyamda Onu gördüm, aynı gercek gibiydi....
Son Not : Doktora gittim birgün sonra orda Arkadaşım calisiyordu ve geçmiş dogum günümü kutladı sonra Sohbet ettik. Özlemişim. Halbuki tek Merhabalaşırdık :)
-----
Bu Yazimi dinlemek isteyenler :
https://youtu.be/bDC
Baska Ses Kayitlarim-->
Kadina Yönelik yapilan Haksizliklar : https://www.youtube.com/watch?v=H1d99VSV__s
Hayatimdaki "iyiki"lerim : https://youtu.be/lFw
Ölüm Yildönümü : https://www.youtube.com/watch?v=3DON_YtVA7c
------
Sevgilerimle
Dileginizzzzzz :*