Küçüklüğüme ait çok şeyi yazasım var...
Okadar çok şeyi aklımdaki...
Gözlerimi kapattığımda küçük Dileği görüyorum...
Pek kimse bilmez bunları ama , herkese anlatmam ...
Bi evde kalabalık Ailem...
Koskocaman Bahçemiz...
Pek evimize Cola, çukolatalar, cipsler giremezdi...
Herkesin kendi odası, yatağı yoktu...
Okul Kitaplarının birkaçını Komşulardan toplardık, okuyabilelim diye ...
Çeketlerimizin bazıları bi Akrabamızın Almanyadan geldiğinde bize getirdikleriydi. Ama eskileriydi... giyerdik... severdik... gocunmazdık...
Babam zor işlerde çalışırdı...
Akşama doğru hep Balkonda beklerdim onu...
Kendimi bazen yük gibi hissederdim...
Eve geldiğinde yorgunda olsa Elleri şişmiş de olsa bazen eve yaralı da gelse, bizi gördüğünde Gözündeki mutluluğu görüyordum...
Çocuklarına çok düşkündür...
Bazen kızsada çok sever bizi...
Hep birşeyler öğretmek ister...
Arada sürprizler yapar, okul için yeni eşyalar almış olurdu yada oyuncaklar...
Eşitliği savunurdu...
Hele Annem...
Küçük yaşda evlenmiş...
Tanımadığı bir Şehirde yaşamaya başlamıştı...
Hertarafı Babamın Akrabalarıyla dolu...
Kendi çocukları, Babamın yeğenleri derken birsürü çocuga bakardı ama kendi Evlatları gibide severdi...
Hastada olsa yemeğimizi yapar... Nenem ve Dedemle , bütün Çocuklarla ilgilenir...
Temizlik yapar...
Evimiz hep Misafirle dolardı...
Annemin hiç oturduğunu görmedim...
Hep hizmet ederdi...
Bizim sevdiğimiz tatlıları yapardı... Azda olsa Annem yemez bize yedirirdi...
Babam Annem çocuklarına çok düşkünlerdi...
Mahallede arada Olaylar olurdu...
Kavga edenler...
Silah çekenler...
Komşuları öldürenler...
Hırsızlık yapanlar...
Kendi Eşini öldürüpte Kafa dengesini bozup hergün Bağıranlar...
Dışarda kimsesiz dolaşan Çocuklar...
Yan başımıza taşınıp bi Ailenin bizden dahada parası olmaması...
Ya herkesin birbirine yardım etmesi ?
Ağlarkende, gülerkende hep yanında sevdiklerin yada hiç tanımadan yanında olanlar ?
O Sahilin sesi ?
Annemin Babamın bizlere kitap almaları...
Dışarda yağmur yağıyor diye, Babamın Tatil gününde bile bizi Okulun önünde beklemesi? Şemsiyeyle durması...
Bizim çok sevinmemiz ?
Evde Annemle Babamın yaptığı Ev Pizzaları sevdiğimiz en güzel Diziyi açmaları?
Bizi kurutmaları...
Sabahları Annemiz bizim için Kahvaltılar, Sütler hazırlaması...
Sabah Güneşinde Saçımı toplaması Dua eşliğinde...
Bizi Salonda Sobanın önünde yıkamaları...
Üşümeyelim diye sarmaları...
Herşey biz gülelim diye...
Bu 2 Insan okadar zorlu bir Hayattan geçip geldiler ki buaraya kadar...
Ve halende zor bi şekilde yaşamaları?
Bana bazen birşeyi alamadıklarını söylediklerinde Arkadaşlarım gülüyorum bunlara...
Yada herşeyleri varmış... Ne isterlerse birden elde ediyorlarmış...
Ben çocukken çok istedim Bebeklerim olsun. Vardı. Ama daha fazlasını istedim...
Ama Annem Babam bana herşeyin olmasada onlarla mutlu olmayı öğretti...
Paranın herşey olmadığını...
Onlar bize çocuklarına birşey katamadıklarını düşünselerde bu Hayatta...
Aslında en "iyikileri" onlar sayesinde topladık...
Sevmeyi, sevilmeyi, yardım etmeyi, başkasının derdiyle üzülmeyi, sevinmeyi.... Kariyerimizi elimize almamızı, mutlu olmayı...
En önemliside; Nerden geldiğimi nerde doğduğumu ne zorluklarla oluşan Hayatları unutmadan ama kimseyede aynı zorlukları yaşatmamamız gerektiğini öğrettiler...
Ne kadar çok yaşamışım aslında... İyikide yaşamışım dediklerim çok fazla...
Ve nekadar güçlü olmam gerektiğini dahada iyi anlıyorum...
Yaşıtlarım gibi hiç bunları yaşamadan geleceği ciddiye almadan, bütün gün gezip eğlenip hiç düşünmeden istermiydim ? İstesemde yapamam...
Endişesiz bir Gelecek / Yaşam ?
Annem Babamı düşünmem gerek... Onlar benim için çok şey yaptılar... Hayatından vaz geçtiler... Onlara bi Yemek dahi yapmayayım mı? Onları öpüp koklamayayım mı???
Biliyorumki onlar bizi mutlu olduğumuzu gördüklerinde onlara yetiyor... Iyiki Anneö ve Babam onlar...
Biz kendi yolumuzu çizdik... İnşallah güzelikler dahada bol olur bizi bulur. Amin.
Ama orda o kaldığım Mahallede daha kaç kişi Borçlarla savaşıyordur ? Himmm...
