Çocukluğum gitti birden bire...
Yanımda telefonla konuşulanlar bir kulağımdan girip bir kulağımdan çıkıyordu...
Gözlerim doldu...
Gözlerimden geçen küçüklüğüm... Ailem... Oranın kokusu...
Bir bağ vardı. Onuda kopardılar... Bi an kopsada , Kalbimde aklımda hep orda olacak...
Ama hangisine üzülseydim? Düşüncesizce Sevdiğime iyi haber verir gibi , haberi verende mi? Yememiş içmemiş tam zamanını bulmuş... Ve söylemiş!
Insan hep sevdiği değer verdiklerinden kırılır, üzülür mü??? !!! Hep sevdiklerinden tuhafca hareketlere, laflara mahrus kalınılır mı? Şuan Adam işte... Evet bu Saatte. Olan olmuş. Ya o kötüyse, üzgünse. Ona birşey olsa peki? Kim bunun sorunlusu?
Ben de mi sorun? Anlıyamıyorum. Yoksa Dünyanın içindekiler de mi Problem?!
O Adam varya, herkesi ama herkesi ona kötülük yada haksızlık yapsa bile koruyacak bi Adam! Hataları olanları görmezden gelen Adam!
ADAM gibi ADAM !!!
Onun Kalbini kırıyorsunuz ya ! Onu hiçden sayıyorsunuz ya ! Değer vermiyorsunuz ya! Habire kötülükleri anlatıpta iyilikleri anlatmayan Insanlar.... Bu Dünya yuvarlak... Yaptıklarımız herşey döner dolaşır. Bize geri döner !
Çok güzel bir laf vardır ,
Allah herkesin Gönlüne göre versin.
Amin...
Sevgilerle...
