Selam Canlarim beniiim :)
Suan bu Yaziyi Son Mayis aylarindaki bi Pazar Aksami gününde yaziyorum...
Bundan 3 yada 4 Yil önce feci Bas agrilarim baslamisti ama öyle böyle degil. Ilk basta hani uykusuzluktur yada strestendir diye pek aldiris etmesemde, uykuya direnen hep ben, bu Bas agrilarimda Gözlerim kendiliginden kapaniyordu. Uyumasamda Gözlerim kapaliydi... Sonra bu baya fazlasti. Hergün olmaya basladi. Hergün agrilarim bi kat daha fazlasti. Artik Okuldan geldigimde kendimi hemen Yataga atiyordum, sonrasi bende yok, cünkü agrilardan hicbirsey yapamiyordum sadece Gözümden Yaslar gelerek uykuya daliyordum. Tabiki Agri Kesici alsamda hic etki yapmiyordu. Artik Saclarimi yolmak istedim, Basimi biryerlere vurayimda agrisi gecsin Mantigina gelmistim. Basimi hep tutardim yada Evdekilerinin Bacagina Basimi koyar üfelemelerini isterdim... Onlarin Eli bana hep iyi gelirdi...
Sonra Bas agrilarim olmadigi günler sanki Hayata yeni Gözlerini acan Dilek vardi, o günün kiymetini bilen hatta ve hatta Hayata 4 Elle sarilan, Gülümseyen, Dans edip catlak sesiyle Sarki söyleyen... O 24 Saat benim icin okadar cok önemliydiki... Arkadaslarla yazisirdik, TV izlerdim, Müzik dinlerdim...
Ev Doktoruna gittigimde "Strestendir" dedi. Ben cok sinirlenmistim, hayir yani ne Stresi ? Spor yapmassan Spordur, Ay Sinav Haftasindaysan Stresstir... Peki hepsi degilse nedir? Artik bazen sacmaliyorlar (hepsi degil). Vede bu Bas agrilari olurken Kalbimdeki agrilarda baslamisti. Ve bazen sIkIstigini fark ettim. Bunlarida spor yapmamama bagladi. Kalp doktoruna gittim, cok sükür birseyim yoktu. Kendim Nöroloji Doktorunda Randevu aldim yoksa Ev Doktorum basindan beni hep saliyordu. Gittigimde Adamda ayni seyleri sordu Spor ay yok bilmem ne ? Neyse Kafama birseyler takip baktilar birsey bulamadilar.
Kalpteki sIkIsma yada benim öyle hissettigim sey olmamaya baslamisti. Bi yandanda Sporada baslamistim. Herkes bana şakasına takilirdi neden spora basladin gibi, bende hep ya Göbegim gitsin fit görüneyim der gülerdim. Pek anlatmam böyle Konulari, anlatmadimda. Ama artik bi tik ileri asamasina gelmisti bu Bas agrilarim... Artik Kollarima agrilar vuruyordu, bi yavaslama hissediyordum. Hep mesajlasan ben artik Gözlerini bile zor acan ve Kemiklerimin sizini hisseden bi Kisiye dönmüstüm. Uyurken bile Kollarimdaki agri beni korkutuyordu. Yine Doktora gittim. Budefer Migren tehsisi koydu. Ve Haplar verdi. Evet Haplar ise yariyordu, Bas agrilarimi malesefki tamamen yok etmiyordu ama ogünün agrilarini azda olsa kesiyordu.
Sonra baska asamaya yine gelmistim. Tabiki bu asamalar 1 Yilin icinde olanlar degil yavas yavas olanlar. Ve sadece Doktorda Kontrol edilmiyordu Hastahaneye gidipte ordaki Kapali Kutu gibi birseye girip Kafa Röntgenemi cekiyorlardi. Budeferde Yüzümdeki ve Kolumdaki bi uyusukluk hissediyordum. Ama Kolunun üstüne yatipta uyusan bi Kol degildi, böyle Felc geciripte Kolunu kullanamaz hale gelen bi Uyusukluktu. Yüzümdekide ayni sekilde. Bunlari okurken, nasil bi Panige kapildigimi sizde kesin hissediyorsunuzdur muhtemelen. Konusurken yada gülerken bi Tarafimin hic oynamadigini fark ettim, hep Elim Yüzümdeydi ovuyordum, cekiyordum. Delirdim mi ? yoksa hakikatenmi hissetmiyordum ? Evdekilere söyledigimde "Yorgunsundur belki ondan" ... Harbi beni kimse anlamiyormuydu. Doktorda Evde yorgunluk stres diyordu... Hayir yani neyin Stresi bu ? :) Cünkü o gün mutluyken birden bire olusan Bas agrisi birden bire olusan Uyusma hali beni korkutuyordu. Tabiiki bi yandanda Internetten agrastiriyordum. Okadar Kisinin Mücadele ettigi bi Hastalikmis meger Migren Agrilari. Ve bu Migren dedigimiz Hastalik ikiye ayriliyor. Iyi yada kötü Huylu gibi... Bu Uyusma Olayi baya SIklasmisti ve bana yine Nöroloji Yolu gözüküyordu. Yine Kontroller yine Hastahane yollari derken Doktor Hapimin Dozunu arttirti yani 25 mg ise o ara 50 mg ye cikardi. Tabi bunlarında bana dahada uykulu olmamı saģladı ve başka yan etkilerini keşfettim. Her Hapta olduģu gibi her Insan ayrı etkileniyor. Ve bunun normal olacagini söylüyordu. Benim ise ona dönüp normal olabilir fakat ben birsey yapmadan baska asamasinimi bekleyecegim? dedigimde Doktorun Gözümden Isiltayan Korkuyu fark etmis olacakki, bana dediki Merak etmeyin bu Hastaliktan ölünmez, icinizi rahat tutun ve ilk basta verdigim Haplari alin ve umarimki kötüye gitmez, Stresten uzak tutun kendinizi, üzülmeyin. Bunlari söylerken bi Doktor gibi degilde bi Arkadas gibi söyledi, aslinda benimde takatim kalmamisti zaten, birsey eklemeden, ciktim.
Eve giderken tam istedigim ortamdi... Az yagmurlu Toprak kokulu... Hava az kararmis... Herkes Eve gitme Telasi... Arabalardaki Lamba IsIklarinin Gözüme carpmasi ve heryere IsIk sacmasi... Bendeki azicik yorgunluk ve Soru isaretleri ve dilimden dökülmeyen "Sükür" le beraber Evin Yolunu tutmustum.
Bazen Agrilarla bazen agrisiz gecirdim günleri derken, bi Asamayada geldim. Oda Konusma zorlulugu cektim, cekiyorum. Konusurken bi an tikaniyorum, bu ama Türkce diline hakim olmadigim icin degil en kolay birsey söyleyeceksemde Dilimin ucunda söyleyemiyordum yada hemen cabucak unutuyorum. Anlama problerim fazlasiyor. Mesela hic unutmuyorum birisiyle yazisirken, aslinda kavga ediyorduk... Ben ona diyordumki ya biraz daha acik yazsana, oda bana anlama problemin mi var ? yoksa kitlastimi ne oldu? Demisti. Okadar üzüldümki neden biliyormusunuz ? Hakikaten o asamaya gelmismiydim, okadar basit anlatiyorda benmi anlamiyordum ? Obir üzüldügüm nedende bilip bilmeden yine beni kirmasiydi. Anlatmadim ne o günden önce bu Asama asama gecirdiklerimi nede o günden sonra. Madem icinde tutmasin bana karsi taraf Laflarini söylesin. O günün sonunda habire nerdeyse onun yazdigini 100 defa okumusumdur ve yavas yavas okuyordumki anlayayim artik diye. Bazen sinirlenip atiyordum Telefonu bi yana. Kitap okuyordum yavasca, ama budeferde Kafaya harbiden fazla yüklenmistim hem Kafaya hemde Gözlerime olacakki yorgun düsmüstüm. Ama kabullenemiyordumki anlama problemi ve Konusma problemi... Istemiyordum kim isterki?
Dahada alingan olmustum kimseye söylemeden devam ediyordum Hayatima, bazen yine ayni laflari duyunca agliyordum bi Kösede. Sonra kayboldu bu Problem. Ve simdi yine yüzlesiyorum ve dahada büyüdü bu Problem en basit seyi bile gec algilamaya basladim ve Cümlelerim sanki Yasli bi Kisi gibi yavasladi. Tabiiki bunlar olurken yine ayni Yollar beni bekledi. Doktora gittim 50 mg den Hapi 100 mg ye cikartti. Hastahaneye gidip yine o Kutucuga girip Yarim Saatlik Röntgen cekildi. Haftaya yine Doktora gidecegim ve ordada kontröl yapilacak. Bakalim sonumuz ne olacak.
Bu Hikayenin Sonu belli degil, Sonuclar ne olursa olsun sizinle paylasmak isterim... Biliyorumki bu Hastaliginin cogu benim yasadiklarimi yasamistir. Ve evet biliyorumki bu Hastalik daha hicbirsey, ALLAH daha kötülüklerinden korusun. Ama Insan degilmiyiz iste bazen bencil olabiliyoruz...
Ben biara bunun için çooook mücadele ettim. Beni üzen şeylerden uzaklaşmak istedim. Ve bazı Kìşilere hatta yalvardım, ya bırak ne olur. Bunu söyleyerek kendi canımı çok yaktım biliyorum. Ama bir defa yanacaktı, sonra ister geçsin Yangın ister yanmaya devam etsin. Olmadı. Kişiyle konuştum ben üzülüyorum ne olur beni üzecek şeyler yapma bana söyleme görmeyeyim dedim, olmadı. Ilk hep onun aģzından duydum. Ama taabi sırf kendim için ondan uzaklaşmak istemiyordum. Onunda yaralandıģını görüyordum, bide onun için üzülüyordum, ofluyor pofluyordum. Hiç ben onu bırakmadım, kendi Saģlıģımı hiçe sayarak, hep Saygı duydum hep. Ama o hiç arkamda durmadı... Ama maalesefki bazen Insanlar kendi mutluluģu için birkaç Aya kadar Arkadaşımsın diyebilen Kişiyi hiçe sayıp kendi Yoluna bakıyor. Ve ben yine boğuşuyorum hem Fiziksel hem Piskoloji olarak. Çünkü istemediģim Kareleri görüp istemediģim şeyleri birebir Millet bana anlatıyor. Okadar daraldımki, onların Karşısında nasıl tepki verebilirim yada vermeliyim ? Aman kimse anlamasın. Kendi hakkımda duyduklarım yine hoş deģildi ama yinede o Kişiye telefon açıpta bune niye böyle böyle demedim bile. Herşeyden yoruldumki. Kendimi herşeyden geri çektim çünkü olacak gibi deģil. Sonra sevdiģim saydıģım Arkadaşlarımı özlediģimi hissettim. Sonra yine Sosyal Ortama girdim sonra çok yanlış yaptıģımı gördüm. Kareleri birbir ben gördüm. Ben Arkadaşlarımı onlarda beni çok özledik. Ve başka yerden görüşüyoruz. Beni seven sayan pamuklara sarmalayan Kişileri gördüm, çok sevindim. Ve tekrar Karelere ve Söylenimlere gelecek olursak harbi okadar tuhaf haldeyimki. Gözlerim o gülen mutlu Karelere alışmışta olsa bi yanım hep yaralı kalıp hep sızlayacak. Bi yandan bu Olaya mutlu olup bi yandan üzülen saçma sapan Kişiye döndüm... Bi yandan özel biyandan kendi kendimi kısıtlamam bi yandan Arkadaşlarımı özlemem, onlarla bile yazışamamam, bi yandan Ders ve Iş sitresi bi yandan Evdekilere herşeyin yolunda gittiģini göstermek bana çok geldi. Biliyorum güçlüyüm ben, ama yinede yorulup savrulmak istiyorum bazen. Sessiz olup dalıyorum ben...
Hikayemi okudugunuz icin cooook tessekkür ederim... Yazim hatalari icinde simdiden özür dilerim...
Saglikla kalin, Hayata kocaman Gülümseyin ve bazen birakinda Insanlar sizi üzsün belkide aglatsin, herseyinizi bilmeden davransin size, ozaman Maske takmadan gezmis olurlar... Size ve Hayatiniza bazi Degerler katarlar... Bazi seyleri kendi basiniza Mücadele etmeniz gerekir, cünkü Olaylari anllatsaniz dahi yaninizda olmayan Kisiler icin üzülmezsiniz, bunlari bizzat yasadigim icin söylüyorum... Sevgiyle kalin.
Sevgilerimle
Dileginiz
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder