Anılar 2

Selam Canlarımmmm,

Anılardaki 2.Bölümümüze geçelim.

Sınav Haftasından sonra Iş yerine gittiģimde ve öncesindende herzaman bana Şans dilediler sonrasındada bana güç verdiler, tabi daha sonuçlar için halen beklemekteyim.

Sevdiģim Insanlarla yazışırken hiç kendimi kısıtlamadan kim ne der demeden, yazmak, dedikodu yapmak, acaba yanlış anlamadan yazmak çok güzel ;)
Böylelikle tanıdıģım fakat pek konuşmadıģım Kìşileri tanıma şansım oldu onlarda beni aynı şekilde ve Güven duygusu oluştu...

Anneler Gününde "Anneler Adayı olduģun için bu günün kutlu olsun." yada ona benzer bi Cümleyle beni mutlu edebilen Kisi/ler var :) En ufak şeylerden mutlu olan bir adet Ben.

Bešiktaş Şampiyon olduģunda içim kıpır kıpır üstümde Çarşı Formam, Siyah Beyaz En Büyükkkkk BEŞIKTAŞŞŞ hollleyyyy. Ve 19 Mayıs 2016 da çifte Bayram gibiydi benim için.

Türkiyeden Iş görüşmeleri yaptıģımda çok heycanlıydım, öyle böyle deyil, sananda Telefonun içinden girip yanımda çıkacaklar nerdeyse :D

Bazı Kìşìler benim özlediģim Anları ve bazı Kareleri çekip benle paylaşması çok mutlu ediyor.

Bir Kisi hakkinda duydugum ve gördügüm Kareler, kimseye güvenme Dilek dedirtti ve SONum hayir olsun... Tuhaf Duygular içindeyim buaralar. Nasılki mutluluģumu saklamak zorunda kaldım şimdide üzüntümü saklıyorum... içimde neler neler geçiyor bir bilseniz... çok kötü bi His bu...

Sevdìģìm Kişinin yanına Samırsak kokusuyla gittim ayyy tam rezillik. Yahu bırakmıyorlar. Mantı yedirdiler. Şansımamıdır nedir, Mantıdaki bütün Samırsak benim Kaşıģıma gelmiş. Bende onu hoop yedim. Ya Dìşimì nerdeyse bin defa fırçaladım yok gitmiyor. Hava sıcak bide yaģlı şeyler yedik Mide bulanıyor. Ama gitmem gerek. Valla nemi yaptım? Yüzsüz yüzsüz oraya gittim ;) Ne edeyim, "beģenmezse beni beģenmesin yada istemezse istemesin beni" diye diye gittim ama yinede biraz utandım.

Birisi bana Mesaj atmış birşeyler söylemiş diyoki bunun Türkçesi ne? Iş yerinde telaşlıca dinliyorum kimse duymasın diye. Ama anlamıyorumki. Diyorum valla bunu çeviremiyorum. Bidaha dinliyorum. Karşıdakide demesinmi "Şaka yaptım. O konuştuģum Dil zaten Türkçeydi." Allahımmm Yola çıkmıştım, Treni bekliyordum. Önce biraz güldüm ama Başımı yerin dibine sokmak istedim :D Çok utandım yahu.

Teyzemle konuştuģumda bütün Hüzünlerim yok oluyor. Ve öyle benim içimi çok iyi biliyorki, söylerken bana birşeyleri, "Teyze bizim Eve Kameramı yerleştirdin" diyorum :) Ama bence Kalbi temiz olanlar okadar biliyorki hissederki herşeyi...

Geçenlerde bi Film izledim, geçenlerdede dediģim 1 ay oldu sanırım... O Filmin etkisinde kaldımki ve bidaha anladımki bana Dram hiç ama hiç uymuyor! Unutamıyorum... Oda neden kaynaklanıyor biliyormusunuz ? Sırf kötülükler Filmde olsa iyi, ama maalesefki bunlar Filmde olanlar gerçek Hikayeler.

Memleketten döndükten sonra Trenlerin çalışmadıģını duyduģumda Taksiyle gitmeye karar verdik, zaten başka alternativimiz yoktu. Herkes Taksiyi bekliyordu bizde sıraya girdik. Sıra önümüzdeki Aileye gelmişti. Taksiden yabancı Uyruklu biri çıkmıştı ve üstüsünde Yöresel Kıyafeti vardı. Bunu gören Aile, herkese sempatik gelen Aile birden bire asık suratlı olup, Gözlerinde bir Korku saldı ve hiç birşey demeden dönüp gittiler başka Taksiye. Taksicide üzüldü ve sıra bizdeydi bize siz binmek istermisiniz diye sordu bizde bindik. Tabii benim için kim olursa olsun tanımadıģım Kişiyse herşeyi yaparım, mesela Taksi Plakasını yazıp evdekilere yolladım.

Bide Matematik Hocamız Sinifa girdi. Bende Sinifin taaa en önünde oturuyordum. Yani Hocanin Masasina bitişik yerde. Hocayi çok severdim, aslinda halen severim. Sinifa girdi, ama hic bakmiyor yüzüme. Bi tuhaf. Şaşırdım. Herkese "Merhaba" deyişi bile farklıydı. Sonra konusmaya baslayinca o Dilinin altindaki Baklavalari tek tek cikari verdi. Birden bire Ögrencilere dönüp, "Sinav haftasina girecegiz, sizde asilin Derslere. Neden baska Ülkeden gelip başariyorda, bizim Çocuklar başarmiyor?" Ve o dedigi an onun yüzüne öyle dalmisim... Kendimi fark ettigim an "Dilek, Dilek kendine gel!" diyordum içimden... ve Hocaya bakmamaya basladim, ona bu kin beslemedim ondan halen yinede seviyorum. Başımı öne çevirdim. Gözlerim doldu bian, başımı yere eģdim. Sonra kendi kendime söyleniyordum. Başımı tekrardan kaldirdim, cünkü ne suc islemistim nede bi kötülük yapmistim... Ve Sinifa baktim. Bazı Çocuklar bile şaşırmıştı belliydi. Onlar bile bazen acımasızca Cümleler kurarlardı... Ama o An onlarda utanmışlardı... Sinifta benim gibi Yabanci olanlara bakiyordum, hoş bazilari burda doģumuş büyümüşde olsalar Yabancı diye nitelendiriyorlar... Onlarda üzgünlerdi ve Gözlerini kaçırdılar benden. Her Evde olur ya böyle konuşmalar, işte "bak bak Komşunun kızı bunu şunu yapmış sen niye beceremiyon. Onunla senin farkın ne ?" diye  gibi birsürü şeyler. Ama o bi Hoca ve Sınıfta Yabancı Öģrencileri var onuda bal gibi biliyor. Diyebilirdiki "Bakın başka Ülkelerden Çocuklar geliyor ve önce Dil öģrenip nasıl başarıyor. Hiç birşey ulaşılmaz deģildir. Sizde asılın Derslere..." vs vs. Ama o bunu böyle demedi. Açık açık "bizim" Çocuklar kazansın dedi. Tabiiki bu onun Fikri olabilir. Ama o bir Hoca. Bu Hocadan Destek alıpta Çocuklar bize Kinde besleyebilirlerdi... Ama ALLAHtan öyle birşey olmadı. Çok şükür. Sonra Hoca Derse başladı ama hiç Yüzüme bakmadı. Biz onlar gibi Çocuk deģilmiydik? Saf degilmiydik? Bizimde hakkımız deģilmiydi yaramazlık yapmak? Deģilmiş megersem. Ben yinede Saygıda ve Sevgide sonuna kadar kusur etmedim.  Sonra birkaç gün sonra Matematik Sınavı yazdık. Ben ve Matematik yanyana gelince bile komik duruyor, ne ben onu, nede o beni anlamıyor çünkü :)... Yine o Haftada Ders vardı. Hoca Sınav Kaģıtlarına bakmış... Geldi. Yüzü gülüyor. Yüzüme bakıyor ama yine birşey ters... Anlamıyorum. Yüzündeki sanki sagte Gülüş. Sonra diyorum kendime "Acaba ben mi çok abartıyorum?" Hoca diyorki,"Sınav kaģıtlarına baktım, ve Sınıfta sadece birisi 1 (Türkiye Notla 5) yazmış". Onu dediģi an kendimi geriye çektim ben kim Matematik kim... Sınıftan benim adımı duydum, ama hiç oralı bile olmuyorum. Hoca Gözlerime bakıp "Evet sen yazdın, sevinsene." Hoca Dersinde birisi başarılı olduģu için mutlumuydu yoksa bizi geçen gün üzdüģü için Pişmanmıydı... Peki ben mi? Ben ise ona Cevabımı notla vermek için daha çok çalıştım desem? Içimde bi Gram hırs yoktu... Ama bunu kolay kolay Lafları söylemeyip bizimde bir Kalbimiz olduģunu hatırlaması lazımdı! Bilerek Derste okadar Derse yoģunlaşmıştımki, Evdede hep Dersin tekrarını yapıyordum. Aileme bu Olayları hiç anlatmamıştım. "Başaracaksın kız Dilek. Seni pataklarım yapamazsan. Ona öyle Güzel Cevap vereceksinki. Hadi çalış" dedim hep kendime. Ve en güzel Cevabımı vermiş oldum. Notuma pek sevinememiştim heleki Matematik Dersinde "vay be"... Herşey Kapak içindi en çokta ona sevindim ;)


Sevgilerimle
Kurnaz Diloşunuzzz :P