ANNE

ANNE... BABA...
2 Hece 4 Harf...
Bùyùk bi Kalp onlardaki...
Kızsalarda bizi hep severler...
Bazen olurki aģızlarına gelenleri sòylerler
Ama biz bilirizki bize kıyamazlar ve sòzleri gerçekleri yansıtmazdır
Koşulsuzca severler bizi
Gòzlerimizin içine içine bakarlar
Sıkıntımızı demeden bilirler
Hissederler
Omuzlarına yaslandıkmı biter bùtùn dertler, kederler, başımıza gelenler
Elleri Tenimize deģdiğinde Hastasakta iyileşi veririz

Bi Anne vardi
Evladısını kaybetti
Òncedende dertliydi
Ama ANNE Mùcadele ederdi
Evlatları için
Hiç dert yanmadan
Mùcadeleye devam ederdi
Nezamanki Evlat acısı yaşadı
Gòzlerindeki o mùcadele yarılandı
Yine bırakmadı košuyu
O bir Evlatlarını bırakamazdı
Zayıfladıkça zayıfladı
Onu gòrdùģùm ve Sesini duyduģum her vakit
Ona kıyamıyorum, ùzùlmesin istiyorum
Sesinden zorla mutluluk seziyorum
Onu çok seviyorum
Sarıldıģımda okadar yanımda ufak kız ćocuģu gibi kalıyorki
Istiyorumki onu Kollarımla sarıp sarmaladıģımda Yaralarınıda sileyim
Gòzlerindeki ùzùntùyù gòtùreyim
Onu Kalbimin en gùzel ve en òzel yerine ekliyeyim
Ona hiçbir kòtùlùk uģramasın istiyorum/diliyorum
Gòzleri hep dalıp gidiyor
Her sòz ona onu hatırlatıyor
Acılar unutulmuyorki
Heleki canından sevdiģin kıymetlinse

ANNE hastalanıyor
Hastahanede dahi Evladısının acısını sòylùyor
Onu hayal ediyor
Ağlıyor
Evladım bana yardım etti, ben ona yardım edemedim diyor
ALLAHIM ne acıdır...
Gòz yaşları sùzùlù veriyor
Bi yandanda bizi dùşùnùp hadi siz gidin yorgunsunuz diyor
Ben ise kòtù oluyorum
Gòzlerimden yaşlar akıyor
Gòrùlmesin diye silerken
Bambaşka şeyler dùşùnmeye çalışıyorum
Yanındaki başka Hastaya bakıyorum
Odayı inceliyorum
Ama olmuyor
Ne Gòz yašı duruluyor
Ne acısı azalıyor
Gòz yašıda durulsa
Acı ve òzlem bitmiyor aslında
HAYAT devam ediyor... ediyor...ediyor...
Acı dinmiyor...

Bi ANNE kolay olunmuyor...