Ùstùnden nerdeyse 1 Yıl geçmiş...
Bùyùlù Şehire gitmeye az kalmıştı... Heycan pek yoktu, aslında heycanım sevdiklerimi gòreceģim ve onlarla Sohbet edeceģim veeee Başımı Omuzlarına koyacaģım için başlamıştı...
Ama gitmeden koşuşturuyordum, o alınacak bu unutulmasın, çam sakızı Çoban armaģanı, dur iş gòrdùm oraya başvuru yapim...

Halsizleşmiştim, Ayaklarım yaralanmış, çùnkù Ayakkabılarım Ayaklarımı vurmuştu resmen...
Ateşlenmiştim...
Yavaş yavaş arkamda bıraktıģım hastalık dediģim şey geri dònmùştù... Ama zamanlaması kòtùydù...
Habire Ateşlenip duruyordum...
Ateşimi ne durdurabiliyordum nede indire biliyordum....
Içim meģersem kıpır kıpırki heycandan yinede dışarı çıkıp işleri hal ediyordum...
Sonra Dudaklar ucuklanmaya başladı...
3 tane birden...
1 gùn sonrada Dudaklarım çok şişti...

Herşey ama herşey ùst ùste geliyordu...
Bukadar yeterdi yetmeliydi..
Kime ne etmiştimki bunlar başıma hepsi 1den geliyordu...

Herşey biyana sevdiklerimi dahada ònemlisi Babamı òpemiyecektim... Dudaklarım yaralıydı... Dilek sevdiklerini òpmeden duramazdıki...