Hayatimdaki „iyikilerim“

Hayatimizda „iyiki“ tanimisiz dedigimiz Kisiler coooktur ama bu ikiliyi anlatacagim Kisiler Ask/Sevgiyle alakali ve aniden Rüyalarimla beraber gecmise bir Yolculuk yapmis oldugum icindir...
Ilk basta herkes Ilkokuldaki ilk Ask/Sevgi/Tutkusunu unutmamistir ister yasittakine ister Hocalarina yada kendinden büyüklere bu Duyguyu yasamistir :) hatirlayin... Ve ikinci Kisiyi ise Yurt disinda tanismistim...



Simdi ben 7 yada 8 yaslarindayim onu ben yanlis hatirlamiyorsam 2. Sinifta fark ediyorum. Ve ilk defa karsi taraftakine bi Duygu besliyordum, ama öyle ölüyorum bitiyorum tabikide degil. Cünki daha yeni yeni o Duyguyu fark ediyordum, ama kendime bile acilamiyordum. O Duyguyu söyle anliyordum, bütün Siniftaki Erkeklerle gülüp gecerken, onlara kizip unuturken, ona gelince kizsamda unutmuyordum. Bana resmen Gözlerinin ici gülercesine bakiyordu. Bazen icimden sadece bu Duyguyu ben besledigimi zannediyordum, taaki onun Duygusunu duyuncaya kadar :)
Cocuk resmen Zeki küpüydü, Derse ASIKti okadar yani :) Sinifimizda bide ikinci Zeki olarak bi Kiz daha vardi, isimlerini halen hatirliyor ama söylemek istemiyorum ;) … Ve bu Kiz Arkdasla herzaman yanyanalar Sinifta Tenefüste ve hep ordan gecerken yada onlarin yanindayken konustuklari konu Ders Ders Ders. Sinav sonrasi hep konusurlardi iste Matematikse Sinavimiz, iste atiyorum Numara 5de Sonucu 5000 bulmus, Cocuk ya hak veriyor yada hayir diyip anlatiyor, bende tam bi Saf (salak) olarak heleki Matematikte en kötü olarak, icimden tek bi Ses var oda : „Bu Sinavda kötü Not alacam ufff“ diyislerim vardi... Ama ordaki yavasca kiskanclik Duygusuda bende baslamisti, Kafami nereye cevirsem hep o Ikili... Ama bana ayri baktigi icin, icimi bi Huzur kapliyordu, oda benim ondan etkilendigimi fark ediyordu galiba, eger halen orda kalsaydim vede Iletisimiz kopmasaydi, ona hertürlü güvenecegimi biliyorum oda bana. Okadar hasta oldum okadar Hastanede kaldim vs vs Sinifa girdigim an, bana „Hosgeldin“ der gibi Bakislari vardi... Ama tek tük konusmalarimizi hatirliyorum :/ hepsini hatirlamiyorum... Herkes o Ikiliyi birbirini seviyor saniyorduk, bende dahil. Bazen Cocuk Kizdan bikmis olacakki yavas yavas ondan kopuyordu, Mac oynardi her Siniftaki Erkek gibi, bende izlerdim. Sinifimizdaki herkes MASUMdu her Cocuk gibi, ama Cocuk olsakta hepimizde bi OLGUNluk vardi, hepimiz ayni Seviyede ne cok Zengin nede cok fakirdik... Biz Cocuk olarak bilmezdik kim nereli, hangi Mezhepten ama dogal olarak Ailelerimiz bilirdi, Veli toplantilarindan, nede olsa Iletisime geciyor, görüsüyorlar. Ama hicbir zaman aramizda bi kopukluk olmadi. Ailelerimizden dolayi hepimiz sansliydik, ayri gayri demeden bize SEVGIyi asilamislardi. Dedim ya hepimizde bi Olgunluk vardi diye ama o sevdigim Cocugun bi Olgunlugu daha vardi, Durusunda, Gülüsünde, Gözlerindeki Isiltiya kadar vede bi yarimlilik vardi. Siniftakilerin bazilari bunlari biliyor bazilari bilmiyordu. Tam oralari hatirlamiyorum ama Sinif Hocamiz sevdigimi Siniftan bi bahaneyle disari cikartti. Ozamanlar Sinifta Anne ve Babayla ilgili konusmalar oluyordu ve yanilmiyorsam iste hangi Veli/Anne Siniftaki Masa örtüsünü yikayacak vs vs diye. Ve Hocamiz bizi uyardi, onun yaninda böyle konusmalarimiza dikkat edelim dedi, Anne ve Babasi bi Kaza sonucu (yanlis hatirlamiyorsam) vefat ettigini ve oda Yengesi gille yasadigini hizli bi sekilde anlatmisti. Kücügüz daha kimimiz azda olsa duymustu kimimiz inanmamisti kimimiz hicbirseyden habersizdi ama Hocamiz söylerken hepimizin o gülen Cocuklarin yüzünü hüzün almisti. Sonra sevdigim Sinifa girdi, güler Yüzüyle, sanki Günes dogmustu Sinifa. Biz ise ona nasil bakacagimizi, konusacagimizi bilmiyorduk, Hoca ise tedirgindi cünkü bizlere gizli gizli anlatmisti ve birden bire Sinifa girmisti sevdigim. Hocanin istedigini bulamamisti, Hoca bana dönüp „Dilek sen biliyorsun yerisini onunla git göster“ demisti. Onunla beraber asagiya indik Merdivenlerden, ben okadar mutsuzdumki, ve birden benim mutsuzlugumun onun mutsuzlugunun yaninda bi hic oldugunu anladim... Cünkü onlari birebir yasayan oydu. Ona benim mutluluk vermem lazimdi, bana ikinci kez baktiginda Gülümseyerek baktim. Ama o okadar Akilliydiki bana dönüp „Dilek, Hoca beni bilerek asagiya gönderdi degil mi??? Ailem hakkinda size birseyler anlatti degil mi ?“ demisti. Ben ne diyecegimi bilemiyordum, ozamanlardan Yalani sevmezdim, ama ona verecegim cevabim Yalana girmeyecekti cünkü onun Canisi acimasin istedim, bikere daha üzülmesin ve eskisi gibi hareket etsin, kendisini bizlerden eksik görmesin istedim... „Ne diyorsun ya, Hoca Sinifta ne bekliyor sen ne diyorsun“ demistim. Elimdeki topladigim kücük Panoya asilan Ignelerin azini ona verdim, verirken Elllerimiz birbirine carpiyordu (dogal olarak :)). Sonra ne olduysa bana birazini yine Elime verdi ve verirken Parmagima degdi o Igne. Benim canim sizladigi an, onunkide sizladigini fark ettim, birbirimize acilamasakta. Sonra hizli adimlarla Sinifa ciktik. Herkes bizi zit bilirlerdi, cünkü o Ders manyagiydi ben ise kendini begenmis bi Kiz :). Herkesin yaninda Gözlerimizle konusurduk. Hep Okul cikisi herkes ayni Yollardan cikarken, onunla hic öyle yolculugum olmamisti, Evisi Okula cok yakindi. Hemen pat diye Evisine varacak kadar yakindi. Sinifta ikimiz Parmak kaldirdiginda, Hoca beni aldiginda, sevdigim hep derdi, „ufff biliyordum zaten, hep Dilegi aliyor“ diye, ben ona baktigimda ise, aslinda bakmasamda, öyle cümleler kursada aslinda onlari Yürekten demedigini biliyordum, hissediyordum. Bikeresindede Tiyatro yapacaktik ve ben yesil bi Etek giymistim, Eski döneme ait ve aslinda mutluydum ama cok eski püsküydü. Gittim Okula ve beni durmadan kesiyordu sevdigim benim kuzenimle. Ha buarada benim bi Kuzenim vardi, ayni Siniftaydik Keratayla, onunla Ders calissak, yada Okul disinda vs vs bana Sevdigim kiskanc Gözlerle bakardi, bende anlamazdim, sanirdimki herkes biliyor Kuzen oldugumuzu. Bu saftirik duyduktan sonra ne olduysa benim Kuzenimin pesinden ayrilmaz oldu :). Neyse Etegimle Okula geldim beni süzüyor resmen, ha öyle sapik gibi degil, ve Kuzenimle gülüyorlar ama sanki Dalga gecer gibi. Bende cok utanmistim, sandimki benle Dalga geciyorlar Kiyafetim eski diye. Sonra geldi benim Sevdigim ve bana nekadar güzel oldugumu, Etegimin bana cok yakistigini söylemisti. Ben ise o anlar sevinememistim, cünkü sanki ikisi dalga gecer gibi, aglamaya balsadim ve Sinifin ortasinda Hocam bana bakip ne oldugunu merak ettigini dedi, bende anlatmistim. Sevdigim saskin saskin bakiyordu bana, ozaman herkesden bi „Vayyy“ diye sesler yankilaniyordu, Sevdigimde bana benim yanlis anladigimi söyledi ve nekadar güzel oldugumu dile getirmisti, harbide o an nekadar salagim diye demistim, hem yanlis anlamistim, hem Sevdigimide mutsuz etmistim hemde Siniftakilerin aramizda birseyler oldugunu Akillarina kazimistim. Sevdigim artik bizlere takiliyordu yada daha dogrusu Kuzenime :) ve ben birgün Okula gec gitmistim, ve cok iyi hatiliyorum bi Kiz Arkadasim yanima hizlica gelip „Dilek sen nasil birseyi kacirdin biliyor musun?“ diye heycanli heycanli anlatmaya basladi. „Onun Abisi varyaaaa, Elinde onun Defterini acip Tepede durdu ve yüksek sesle Dilek kimdir? Diye sordu. Defteri gösterdi megersem Defterde kiz senin adini yazmis Sayfa Sayfa. Sonra oda cekindi Defterini Abisinden hemen aldi“ demisti. Bana olan Sevgisini böylelikle ögrenmis olmustum, ama yinede hircin bi Kiz olarak. Arkadasima dönüp „Ya tamam, sus.Bana anlattigini kimse bilmesin.“ diye cikistim. Hem sevdigim utanmasin, bana yine herzamanki gibi davransin diye bilmemezlikten gelmek istedim ve aramizdaki o Büyü bozulmasin istedim. Daha kücüktük büyükler gibi yok Elele yok Gözgöze yok güzel Sözcükler sarf edemezdim. Kücüklügün tadini cikarmak istedim, erkenden Olgunlasmis olsakta büyümek istemedim. Hergünde bakissak sanki yeni birbirimizi görüyormuscasina severdik bakismayi... Ve öyle kaldi... Ve Yurtdisina geldigimde bir kac Yil sonra Rüyamda onu görmüstüm. Beni Evisindeki Merdivenlerden yukariya dogru götürüyordu, ben ise agliyordum, resmen kaciriyordu, ona güveniyordum ama beni zorla götürdügü icin agliyordum, birden bire aglayarak uyandim Rüyadan, sanki Rüya degil gercek gibiydi... Sonra Sosyal Medyadan Arkadaslarima onu sordugumda yanlis Arkadas cevresine dahil oldugunu dile getirmislerdi, onun icin cok üzülmüstüm, cünkü piril piril bi Gencti, Zekiydi, herkese iyi davranirdi. Ve bi Kiz kacirip evlendigini söylediler, sasirdim, cünkü Rüyamdaki cikmisti. Iletisimiz kopmusta olsa ve Yillar gecsede üstünden onun yasantisindan bu Olayi hissederek Rüyama girmesi cok büyüleyiciydi adeta. Onun icin ise mutlu olmustum. Onun ilk Okuldaki sevdigi Kiz yani Ben daha böyle seylere dahil olmamisken, o böyle seyleri tatmasi mutlu etmisti beni. Ve yillar sonra Sevgilim olmus ve bana Rüyasini anlatmisti oda taniyordu sevdigimi, ve nasil olduysa onu görüyor, ve sanki Sevdigim agliyormus onun rüyasinda yada üzmemi demis neydi.... Bu bile beni etkilemisti. Nerde olursak olalim ne yasasakta yasayalim, Masumca yasanilan hersey Akilda kaliyor. Onu Memlekete gittigimde bile Mahallesinden gecerken bile unutmustum... ama ne bi Resimi var nede bi Soyadi... belkimde kac defa Esiyle, Cocuguyla Önümden gecmistirde kim bilir. Nerden aklima takildi biliyormusunuz? Bi Arkadasim Telefonda „Bak senin Adamin geciyor“ demisti, ve o an dank etmisti, nasil olurda oraya kadar gidipde onu merak etmemistim! Aslinda eskiye bi özlem duymuyordum, azcik merak ediyordum ve onlarin bana yasattigi Sevgi ve benim onlara yasattigim Sevgi kalmisti sadece aramizda.
BU YAZI BAYA UZUN OLDU O IKINCI KISIYIDE "belkim" BASKA SEFERE ANLATIRIM AMA : Ben bazen fark edemiyorum, seviyorum aslindada fark etmemeyi, cünkü nezaman birseyleri fark etsem, hep Elimden kacip gider, Sans gibi, mutluluk gibi... Ve ilk Bakista ASKa inanmam cünkü hic öyle basima gelmedi :) ve wooww dedigim Kisi ise sadece Dis görünüsüne aldanmisim, cünkü Tavirlari hic hosuma gitmemistir... Heleki Tesadüfleri cok severim, birisine o özel Duyguyu hissedince, sonra düsünüyorum, atiyorum „ben 9. Siniftayken, oda benim yan Sinifimdaydi“ yada „Kücüklügümde beraber oynamisiz“ diyorum. Fark etmeden yanindam gecmistir fark etmeden karsimda oturmustur, cünkü her Erkege o Gözle bakmiyorum, YakisIkliysa evet her Kiz gibi bende icimden diyorum, ama o özel Duygu beslemiyorum. Ve bana bu iki Güzel Insan birbirimize acilamasakta Hayatima güzellikler kattilar. Ne bi Umut verdiler nede geri aldilar, onlar beni bekledi, ben onlari bekledim, ne onlar mertce Sevgisini acikladilar nede Ben. Ikisi benim Hayatimda Yüregimde güzel bi Yere sahip/dahil oldular. Onlar ister beni hatirlasin ister animsamasinlar bile, benim hep Dualarimda yer alacaklar. Benim Masumca sevdiklerimin ve sevildigim arasindalar, belkim müstakbel Esimle bi Aksamleyin Caylarimizi yudumlarken Mazimdeki olan bu Iki masum Kisiyi anlatirim.

Masumca kalin, Akillarda ve Gönüllerde hep sevilen Kisi olarak kalin...

Sevgilerimle
Dilosunuz