Hayatımdan Başlıklar (2)

Selam Canlar,
Ilk defa Tatile gidiyordum, ama gerçek Tatil. Ben pek istekli deģildim, çünkü her TRye geldìģimde bi Tanıdıģın yanına giderdik, orda kalırdık. Ama budefer öyle olmayacaģı için istemiyordum. Nede olsa burdada yanlızız benim Ruhum biraz aç :) Ruhum öyle Enerji buluyor, sevdiģim Kìşilerin yanında Ruhum doyuyor resmen.
Havaalanını hep sevmişimdir, nede olsa gideceģim yer benim Ülkemdi. Her Kafadan Insan ordalar, beklemede. Ordaki Maģazalara uzaktan bakıyordum, içinde çalışanlar çok şık, satılan Eşyalarda çok Kaliteli, oraya ait deģilim. Ama oraya girmek gibi bi dileģimde yoktu, ama yinede ister istemez, oraya giren Müşterilerin Elbiseleriyle kendi Elbiseme bakıyorum. Arada uçurumlar var. Ama içimden diyorum "Bari bende azda olsa bakımlı olsaydım". Güzel Kızları görünce belkim kendimi ezikte görmüş olabilirim :)... Ayaktayım oturacak Yer yok ama yinede kocaman bi Gülümse oluştu Yüzümde, herkes bitkin halde oturanlar bile. Gözleri bana çarpanın Yüzlerinde azda olsa bi Gülümseyi fark ettim bazılarında ise beni delüüü sanıpta Tebessüm edenler :) Belkim bakımlı biri deģildim ama mutluydum hiçbir Gülüşüm sahte deģildi. Bir yandan WLAN'le bedava Internete girmeye çalışıyordum, bi Umut işte...neyse.
Sonra sıraya girdik, Uçaģa bindik, bir Yaşlı Çiftin yanında oturdum. Onların Şakaları havalarda uçuşuyordu. Ben ise eģlenceliyimdir, ordaki TVyi karıştırıyorum, hiç utanmıyorum, yada bilmişlikte taslamıyorum, çünkü o Aletlerin nasıl çalıştıģını bilmiyorum bide üstüne Kìşîleri gözlemliyorum. Bazı şeylerle kendi kendime eģleniyorum, kız Arkadaşım Koltuģun yan tarafında Türkçeyle ona anlatıyorum, Gözlemdiklerimi. Gülüyoruz. Uçak havalanıyor. Aslında Havaalanında yada herhangi bi yerde hiç tanımadıģımız Kìşilere güvenerek, Dualar eşliģinde yolculuk yapıyoruz. Şarkılar eşlîģïnde devam ediyorum. Bazı şeyleri düşününce Şarkıların eşliģinde, taaa Havada Bulutların üstünde yere bakarken Insanın Ruh hali okadar berbat oluyorki. Düşünecek şeyler birikiyorki. Heleki kendini kandırılmış hissettiģinde, Bulutların rengi gibi Beyaz gibi Saflıkmıydı bu. Yoksa masumca onu herhaliyle sevmekmiydiki? Yoksa tanımadıģım Yolculara, bana ne yapacaklarını bilemeden onların Gülümsemesine yada Güzel Sözcüklerine inanmak gibi birşeymiydiki?! Her pırpır eden bi Kalp gibi Ayaklarımız yere basmaz ya uçarız hep sonra gün olur Ayaklarımız birdenbire yere çarpar yada fena birşey olup pat diye yere çarpılırız işte onun gibi birşey ama Allahtan Uçak bizi yavaş yavaş inişe hazırlamış sonra yere indirmişti. Alkışlar havada uçuşuyordu. Biz iç hatlar dış hatlar başka Uçaģa yetìşme telaşımız başlamıştı. Ama bekadar Telaşlıda olsa aynı Hayat gibi, etrafa baka baka gidiyordum... Evime gelmişim sanki.
Sonra yine aynısı sonra Otobüse binip Otele varıyoruz. Ben pek mutlu deģilim, bana göre deģil dediģim gibi. Kafamı nereye çevirsem hep ayrı bir Surat. Hiç sarılıp güveneceģim kimsecikler yok, "bak yine Diloşunuz geldi", diyeceģim kimse yok.Ama ordada kendi kendime eģlenceli şeyler buldum. Ordaki herkes çok konuşkandı, e bizim Millet işte :) Yurdumun Insanı heyooooo :) Garsonlar nerde Masada boş birşey görse alıp götürüyorlardı, bende habire geldiklerinde Bardaģımı tutardım, anlarlardı ben dalga geçtiģimi, bende hep "Yok abi ben daha kendime Su alacaģım" derdim onlarda "E tamam biz getiririz" derlerdi. Ilk defa böyle şey yaşadıģım içìn ondan "demek böyleymiş buranın Geleneģi" derdim. Sonra Denize gittiģimizde, ben yüzmeyi bilmem, biliyorum biliyorum nasıl olurda aman Tanrım Yıl olmuş 2016 nasıl Yüzme bilmem, ama ne edeyim yahu yok bende öyle bi Yetenek. Bende isterim kendimi serbestçe korkmadan Sırt üstü yaslanayım Belimi Denize, Kollarımı açayım, Gözlerim Bulutlara hatta Güneşe doģru baksın... kimbilir belkim banada öģreten olur... Ondan dolayı ben ordayken daha çok Denizde deģilde Kumun taraflarında bir yerde uzanıp Güneşlenirdim. Ama ordada ilk günler canım sıkılırdı. Sonra ikide bir bi Brasilyalı bi Çocuk ordan oraya koşuşturuyor, ama hep ayrı Dil konuşuyor Kişilerle, sonra Elinde Kaģıtlar, onu fark ettim çünkü kendisi Sesli konuşurdu ve önümden geçerdi. Sonra bi Amcada vardı o Türktü, orda Yastıkları topluyordu bi Ayaģı Sakattı, ama onun için fark etmezdi, ozaman öyle tuhaf hissetmiştim, ben Güneşlenecek yere çöp atıp "Hadi temizleyin" diyecek Kişi deģildim. Orda uzanmışta olsam o Amcayı okadar anlıyordumki. Haksızlık deģilmiydiki bu? Hep yan Tarafıma gelse kalkıp, yanımdaki Yastıkları onun koyduģu yere koyardım. Bana bakmaz galiba Yabancı sanırdı, o "Eyvallah" Hareketi yapardı. Bi an o Brasilyalı Çocuģun uzakta biryerde oturup benim Amcanın olduģu yere bakardı. Neyse ben gittim oturdum. Yine etrafta dolaşıyordu Çocuk. Bazen Gözümü açıp kapatırım, bi yandan tırsarım, ya birşey olursa diye, bide Eşyalarımı kimse çalmasın diye :) Şimdi dedim ya Çocuģu önümden geçtiģini gördüm ya kapadım Gözlerimi, sonra birden Sesler duyuyorum, bi Erkek Sesi, ama açmıyorum, ama hep deģişìk deģişik Dillerde konuşuyor, sonra baktım budeferde "Merhaba" "Selam" diyor. Artık açtım Gözlerimi "Kim lan bu" niyetine, Gözlerim Tepemdeki Güneşin Işıģı niyetine Karanlık görüyorum, Saģıma soluma bakıyorum, Gözlerim sonra Eşyalarıma kayıyor birde bakıyorumki, önümde Gülen o Brasilyali Çocuk. Ilk başta kavramadım ne alaka hesabı. Ama sonra hoşuma giden şey ise şu oldu ; tam Tepemde deģildi, önümdeydi ama baya Mesafede (uzakta) durmuştu. Bu baya inceliktì. Belkim ondan Sesleri duyduģumda hiç anlamadım benle konuştuģundan. Neyse fark ettiģim An bana ingilizce şu jetski yada banana mı neler varmış onları sayıyor, onları yapmak istermiyim diye, bende konuşmadan hep Kafamı sallıyorum "Hayır" niyetine. Ama o gülerek halen sayıyor. Bende sonra konuşmaya başladım "Hayır","No" diyorum ama halen başımı sallıyorum, ama o halen sayıyor gülüyor aslında anlıyorda sonra "Yahu Yok" dedim. Sonra duraksadı "Yok" ? dedi, derken Gözleri soru işaretleriyle doluydu bende onun Hayır anlamına geldiģini söyledim. "Tamam" diyerek gitti. Sonra başka Gün yine geldi, "Yok" dedim, ama ona öģrettiģim yok kelimesini sevmişti :) Hep ordan gelip geçiyordu hep Merhaba derdi sonra aynı Gün yine sordu "Yok yok" dedìģimde "Sen hep diyor Yok yok Yes söyle" Ikimizde gülüp ben birşey demedim, oda gitti. Konuşurum filan ama yine bir Saygı Duvarı kalsın isterim. Pek içli dışlı olmak istemem. Sonra bi ara yine gelmişti, bana niye jetski vs yapmak istemediģimi sordu,  bende istemiyorum hem yüzemiyorumki dedim oda bunun üstüne sana Yelek verirler dedi, yani herşeye bi Cevabı vardı, ama onunda Ekmek parasıydı, sonra bende Yok ben korkarım, hem Fiyatı öģrenince çok pahalı dedim... Sonra yarı ingilizce şeyler anlatınca ben aval aval baktım sonra Türkçeye dönmeye çalıştı çat pat anlatabiliyordu aslında, meģersem Brasilyalı deģilmişki, kendi Vatanında Savaş olduģu için TRye geliyor, yazları çalışıyor Sezon bittimi Okula gidiyor, oda Türkçenin zorluģundan bahsediyordu, yani bi yandan haklıydıydı, her Şehrin kendine göre özel Kelimeleri vardı :)... Taktir etmiştim onu, herşeye raģmen Gülebiliyordu. Ülkemde Savaş var dediģinde biterse gidecem Ailem orda dediģinde, ben baya duygusallaştım, Çocukla sanırsam 5 Saniye bakıştım. Gözlerindeki Hüzünü fark edebiliyordum, o acıyı, hasreti...
Ben Hastanelik olmuştum, maalesef. Canım yanıyordu. Bacaklarım Ödem tutmuştu, yürümekte zorlanıyordum. Ayaktayken Bacaklarım sızıyla ilerliyebiliyordum. Yatamıyordumda. Bana Ilaç sürdüler Bacaklarıma, iyi geliyordu, serinlilik gelmişti. Sonra Serum vermeye başladılar. Hemşire durmadan gelip kontrol ediyordu sonra aģrı Ilacı ekliyordu Seruma. Sonra bi Aile geldi Odaya, ufak Evladı rahatsızlanmıştı. Aģlıyordu Ufaklık, sanki Ciģerleri yanıyormuşcasına, benimde Yüreģim yanmaya başladı onu duyunca. Sonra onlara Yemek getirildi. Bende acıkmıştım, ama laf etmiyorum. Içimdeki sakinliģi fark ediyorum, Kalbimin yavaş yavaş attıģı fark ediyorum, kendimi yorgun sansamda, normal olmadıģımın farkındayım. Nefes alış verişlerim azalıyor, Gözlerim bi yandan kapanmamak için direniyor, Sevdiklerimin Yüzleri Gözümün önüne geldiģinde içim cız ediyor, Dua ediyorum onlara, Gözlerim kapanıyor, Uyku deģil benimkisi farklı hissediyorum, içimdeki yavaş yavaş sessizlik beni korkutuyor. Geri açıyorum, Kafam bulanık, Hemşire obirlerinin yanında , duyuyorum, Kalp ritmimi dinliyorum, korkuyorum, direnmeye çalışsamda o sanki tatlı Uykunun vermiş olduģu etkisiyle yatmakta istiyorum, yorulmuşum çünkü hem Ruhen hem Bedensel... Bian Ruhumun çıktıģını görüyorum, bedenim hafiflemiş, ama üzülüyorum, "buraya kadar olmamalı" diyorum. Hemşire yanıma geldìģini görüyorum, karşılıklı birbirimize kısada olsa gülümsüyoruz. Ve ben teslim olup, Gözlerim kendilìģinden kapandı. Sonra Hemşirenin çıģlıkları ve Ilacın Dozunu indirerek Can buldum. Kalktıģımda, bian ne olduģununu anlamadım, sadece Hemşirenin Elleri üstümde benim Uyanmamı istiyordu, telaşlıydı hemde çok. Bana "Beni korkuttun, biara Nefes almıyordun." Onu dediģi an, Ruhun çıkması benim için doģrulanmıştı.... ilaçların verdiģi etkiyle Hayal kurmamıştım. Ilaçların verdiģi etkiyle anlamıyorsun ama şimdi düşününce , şimdi bunları yaşayamıya bilirdim? Herkes arkamdan aģlıyabilirlerdi.... Üstüme Kara Toprak atarken son görüşleri olabilirdi. O an olsun sonra Düşüncelere koybolunca fena oluyorum. Neyse taburcu oluyorum Hastaneden. Otelin Odasında Kız Arkadaşıma iyi olduģumu diyorum, o gitsin eģlensin istiyorum. Oda bana kaldıģı heran Onu arıyordum, hastalanmış olmam bile onu belliki ilgilendirmemişti... Sonra budefer uzun Etek giyerek, Plaja iniyorum, Enerjili olsamda sızım var, ama Gülüyorum Gülmeyi seviyorum! Sonra Kız Arkadaşıma sordum, ben Hastahanedeyken ne var ne yoktu beni sormadılar mı Arkadaşın nerde diye? Aslında şakasına soruyordum, beni kim ne etsin diye, hem Tanıdıģımızda yok. Oda bana ne olsun aynıydı, senin Brasilyalı sandıģın seni sordu , demişki senin Arkadaşın bana hep Yok yok diyor hahahha. Sonra odaya çıkmadan o geldi, Geçmiş olsun Hastanedeymişsin dedi... Düşünsenize birkaç günlüģüne gördüģüm Çocugu bide herzaman aradıģım Çocuģu o bana "bana Ümit baģlama gelemem oraya" derken, bu Çocuk kendi isteģiyle Geçmiş olsun dedi... Tuhaf!
Bende teşekkür ettim, gülümseyerek bak yoksa binecektim Jetskiye şans işte :) demiştim. Oda bana Yok Yok sen istemezsin dedi. Kalktım yerimden Odama gitmek istediģimi daha dinlenmem gerektiģini söyledim, oda bozulmadı, üstüne Yola çıkana kadar dinlenmem gerektiģini söyledi, kendime dikkat edecekmişim....
Oda temizlikten tutunda Garsonlara yada Plajda Yastık toplayandan Gözleme yapan Teyzelere kadar hepsiyle iyi anlaşırdım, Saygı ve Sevgiyle yaklaşanlar hep başımın üstünde yeri vardır! Onları çok sevdim...

Geri Yolculuk başlamıştı.... Eve geldiģimde 1 Hafta izin almıştım, şişkinlikten Pantolon giyemiyordum...

Irk ve Din benim için fark etmez! Insanlıģı olsun Insanların yeterli.... Bye Brasïlyalı sanıpta başka Ülkeden gelen Çocuk :D

Sevgilerimle
Diloşunuz.