Ilk "Öykü"sünü hatirlayanlar ?

Mutlaka Ilk Öykümüzü / Kompozisyonu Okulda yazmisizdir. Neden derseniz? Bende "dur iki laf birsey yazayim/karalayayim" demedim taaki birkac Yil öncesine kadar...

Cok iyi hatirliyorum... Memleketteyiz ozaman Firtina sarmisti dört bir yanimizi Agaclar Rüzgarin Siddetinde mahruz kalmis, kendilerini bi o yana bi bu yana savruluyorlardi. Ben bizim Salondan, Sobamizin yaninda oturmustum Agaclari izliyordum, yine bosbos oturmayi severdim... Agaclar sanki bizimle konusurmuscasina bakardim, bi an daldim gittim, Aklimda bi düsünce olmadan sessizce savrulan Yapraklarini izlerdim, Evimin sicakligi Bedenime yansimis olsada, disardaki soguklugu Gönlüm ve Gözlerim hissediyordu... sonra aklima takildi, Evsiz olanlar... disarda Insaatlarda calisanlar... Yasimi hatirlamiyorum pek, ama vardir birinci Sinifa gidiyorumdur... Kücük Sehpamiz vardi Kiz kardesim acmis Defter Kitaplarini ders calisiyordu... onun gibi Motivasyonum yoktu, sonradan olustu bende Ders sevdasi... ama durmadan yazdigini silip duruyordu... Sonra Ev Sato degildi zaten beraber yer yataginda yatar beraber kalkar beraber Salondaydik, herkes birbirini rahatlikla görebiliyordu... Hocalarinin ne konuda oldugunu hatirlamiyorum ama bi Kompozisyon yazmalarini söylemisti malum 1 yada 2 Sayfasi dolu olmasi lazimdi... Ama Agaclarla ilgili birseyler karalamisti Defterine... Bende daha yukarda sizlere nasil Agaclara baktigimi anlattigim gibi onada anlattim,Kafasini cevirip bakmasini söyledim, ilk baslarda benle dalga gecti, girgir etti, ama sonra ekledim cümlelerimi ardi ardina o Disari Agaclari izlerken...

"Agaclarin bize anlatmak istedigi birseyler var sanki degilmi? Rüzgarin onu saga sola cevirmesi ama onlarin yikilmadan ayakta olmasi gibi, BIZIM gibi yani... Disarida okadar Insan var anlatmak istesede anlatamaz ya Derdini, yada anlatsada karsisindaki anlamaz, onun gibi birsey iste. Onlarda canli iste sadece onlarin Dili yok belkide var biz anlamiyoruz..." böyle seyleri siralarken ardi ardina birden "Tamam" deyip yazmisti, sonra bizlere okumustu, bende sakayla karisik "Ana fikri benim, hadi yine iyisin"... Halbuki benim Fikrim önemli degildi yazan Kiside birseyler katmisti ister duygulu ister duygusuz... Ama ozamandan anliyordum anlatacak seylerim var ama neyazikki Kelime hazinem pek yok, buda hissettiklerimi gördüklerimi anlatamamami kisitliyor... Bunlarin tabiiki cözümleri coktur, Kitap,Gazete okumak, birseyler yazmak... Yani anliyacaginiz benim "ilk" Kompozisyon maceram öyleydi, ben yazmamistim ama "Fikir"de bunlarin basindan gelen güzel deneyimdi...

Okullarimiz 3 ay yaz Tatiline girmis. Ve benim Dedem ve Ninem gile gitme zamanimiz baslamisti... Herseferinde Köye, Ziyarete giderdik. O Köyün bereketi, kücük Selaleye benzer bi Kismi, Sularin Sikirdamasi, Ayranlarimizi bi seferde icmemiz, O cökelegin Sütün kokusu, Ziyarete cikarkenki o icindeki büyüyen Güc ve Sevgi... Herkes ayni anda temizlik yapmamiz, Erkeklerin bahceyle ilgilenmesi... Kücük yasta Cocuklarin Cobanlik yapmasi... Bizim, cocuklar olarak, bahcede birbirimizi islatmamiz... O kadar herseferinde herseyine tutulurdumki Köye... Hos heryanim sevdiklerimle doldugu sürece o yer benim Cenetimdir... tabiiki bu sadece Hayallerde kalacak, hicbizaman bütün sevdiklerim ayni yerde toplanamayacak :) herneyse... az bi süre sonra Eve gelip, Babam halen calisiyordu... Sonra göz acip kapamadan Okullar acilmisti, bi Bayan hocamiz bizlere bi Yaz Tatilimizi aktaran bi Kompozisyon yazmamizi istedi "yada yaz tatilinde birsey yapmayanlar illahi gercek olmak zorunda degil, önemli olan anlatim seklinizdir Cocuklar" demisti...

Benim Konum aninda hazirdi, Konum : Köydü :) yazarken öyle bi Hayal ettimki, sanki ordaydim ve daha yeni Tatil baslamis vs vs. Yanlis hatirlamiyorsam ilk uzun Yazim oydu... Kiz kardesime okudum, ama cok heycanli sekilde, sanki duyan Dünyayi kurtardim sanirdi... Kalbimin hizli carpintilarini duydum resmen... Okurken bile hayal ederek okuyorum, hatta okumuyor sanki ezberlemisim o derece. Ama malesefki yazdigimi hatira diye almadim, alsaymisim paylasabilir banada hatira kalirdi. Ama Selalerin sikir sikir ettiginden bahsediyordum :) Kiz kardesim yine güldü, önce alindim tabii, komik oldugunu demisti, Selalerinin akmasi sikir sikir demesi  onu pek acmamisti, ama herzamanki gibi bende sakaya vurup güldüm gectim "evet yahu komik ama oraya ne yerlestirebilirim likir likirmi yazsam acaba :) " diyordum ama biyandanda "ya Siniftakilerde dalga gecerse, tamda icime sinmisti okuyacaktim negüzel" geciriyordum icimden...

Ama biliyordumki illaki Karsi taraf benim yazdiklarimi heleki aktarma bicimimi ve Duygumu benim gördügüm gibi görmek anlamak ve hissetmek zorunda degilki. Bende bana aktirilan bazi Konularda duygusuz bakabiliyorum , cünkü hepimiz ayni görüken ama farkli Insanlariniz. Ve ayri Görüsleri seviyorum! Ama tabiikide Kiz kardesime alinmistim nede olsa dalga gecerek degilde, beraber benim yazdigima gülebilir O yanlis sanildigi yaziyi ufak dokunuslarla degistirebilirdik, herneyse.

Ailemin diger kalanina okudum, "Güzel güzel" demis ve yanagima bi Buse birakmislardi, ordada bende hemen gecistiriyorlar hissi yaratti, yani anlayacaginiz Yazimi hic degistirmeden Cantamin icine koydum defterimi...

Sabah olmus heycanli sekilde kalkmis Önlügümü giymis Annem saclarimi toplamis, Balkonda Günesin dogusu esliginde Dualariyla öperek göndermisti bizi, Mahellede coluk cocuk hususi bulusmazdik, ama ayni Saatlerde her Evden sürüsüyle ciktigimiz icin, "Günaydin"lasir Sensakrak Okulun yolunu tutardik...  Ders belli Konu belliydi, Hoca Defterlerimize bakar, Ödevler yapilmisti... Okumak isteyenler parmak kaldiklarinda bende kaldirmistim, ama tirsa tirsa o dündeki kendime güvenim gitmisti belkim ama o icimdeki anlatim seklinin sevinci kalmisti... O animida unutamam, Bayan Hoca Sinifin en sag kösesinde oturmus "Dilek, sen oku" demisti birazda yorgun gibiydi... Ben ise orta siralarda oturan, civil civil Ögrencilerden birisiydim, hep konusan ama dersde dersi dinleyendim... Bizim Sirada bazen benle beraber 3 bazende 4 kizdik yanyana otururduk, ayrilmayan 4lüydük cok eskiden... Hoca adimi sarf ettiginde, hemen kalktim, elimde defterim, Okumaya basladim... Sinifa bi Kalem düsse duyulacak kadar sessizlesmisti, ben okurken, Sinifin en yaramaz olanlarinin bile sessizligi ve herkesin beni pür dikkat dinlemesi biraz heycanlanmistim buda dogal olarak sesime yansimisti... Okurken "Köy" ile ilgili Yazimi, Hocam Sinif Defteriyle ilgileniyordu ona dogru Kafami yöneltmesemde Defterin izahsinda görebiliyordum... birden Selale kismina geldiginde, icimde "ne olur okadarda dalga gecilmesin" diyordum. Hocanin bi an o Kisminda birdenbire elindeki Sinif Defterini kenara birakip hayretler icinde beni dinlemesini gördüm, bi an sasirdim, "yok artik okadarmi kötü" diyordum icimden... hem icimdeki Düsüncelerim,hemde Kalbimin sesini ve Sinifin sessizligini duyuyordum, heleki yazdiklarimin duygulu bi sekilde okuyusumu, Sesimin titredigini bide üstüne Hocamin birden bire pür dikkat beni dinlemesi beni dahada heycanlandirmisti... Yazim bitti ve basimi Alcak Gönüllülükle kaldirdim Hocama dogru, ozaman Yanaklarim kirmizi olmusmudur bilemem... Sinif halen sessizdi, Sinifin bi kesiminin sessizce bile olsa fisildadiklarini duydum icim rahatladi, sanki dahada sessiz olsalar Kalbimin atislarini duyacaklar gibi hissetmistim... Sonra alkislamislardi... ben sadece gülümsemeyle yetindim. Hocamin seside benim gibi bi tuhaf cikiyordu, Pecetesini aldi eline bi yandan bana soru sorarken Gözlerinden süzülen Gözyaslarini silmekle mesguldu... Ilk sordugu soru ise "Kizim, bunu kimseden yardim almayarak sen mi yazdin?" bi an düsündüm , Hocama "Yok Hocam ben yazdim" dedim alcak bi Sesle sonra bu Yaz Köye gidip gitmedigimi merak etti. Galiba Hayal gücüyle yazildigi bi Yazi sanmisti... Hocamin cok güzel yazdigimi bi an kendisinin kücüklügüne gidip geldigini Köyüsünü eskiden yasadiklarini özledigini söylemisti. Ve sinifin kendi aralarinda konustuklarina sahit olan Hocam kizmaya baslamisti Onlara ve bana tekrar Yazimi okumami istemisti ve Gözlerini kapadigini gördüm, iste o an Yazimi okurken Kafami kaldirip Hocama baktim... Ne güzel bi Duyguydu o an hissettiklerimi anlatamam, Yazim hatasi simdiki kadar varmiydi bilemem :) ama bi Kisiyi mutlu etmek cok hosuma gitmisti... Sonra Eve gidip demistim Hoca hem cok begendi hem iki defa üstüste okutturdu :) Ilk Yazimda Animda buydu...

Yurtdisina geldigimde, Mektup yazmak ve Resim göndermek istedim Dedemlere, Teyzelerime ve Halalarima, gönderdimde. Ama bir Mektubu yazana kadar Geceyi Gündüz ettim.Babama sordum, nasil olmus, "yok yok bu olmamis sanki" deyislerim vs vs . En cokta sevdiklerime Duygumu aktaramiyorum, aslinda aktariyorum ama sanki aktarabildigim Duygu yüzde 40 ama icimdeki Duygum yüzde yüz.. neyse. Mektuplarimi yazdim Resimleri koydum ve gönderdim, okadar cok sevinmislerdiki Telefondaki Seslerini duymaniz lazimdi. Banada onlar Mektup yazmislardi, cok mutlu oldum icinde onlarin Resimleri... ve en mutlu oldugum ise onlara sakayla karisik "yahu size Mektup yazdim attinizmi ya, niye saklamiyorsunuz?" derken onlarin hayir bak atmadik demeleriydi, hatta aldim okudum gecen Memlekete gittigimde, Yazida anlatamamisim birsey, Yazimin sekli vs vs hepsine güldüm. Ama tabiiki okurken Yazimi icim eskiye gitti o özlemin hissiyle okudum, ama bi baskasi okusa benden daha fazla gülerdi Yazima :) cünkü duyguyu aktarmamisim iste dedigim gibi yüzde 40 :D ama onlari düsünüp yazmam onlara Resimler göndermem okadar hoslarina gidip saklamalari, iste bu karsilikli Sevgidir... anlatmasanda yada anlatamasanda en derindedir, bunu anladim... ve birkere daha iyiki yazmisim dedim. :) Onlarin Yazdiklarida bende saklidir hepde öyle kalacaktir...

Sonra Yurtdisinda Okulda ise, Dile iyi hakim olmasamda Yazilarimdaki Öykülerimi Hocalarim hep begenmislerdir ve Siniftakilere azda olsa Yol göstermeye calismisimdir. Bazilari vardi dogal olarak Ana Dili Almanca oldugu icin kendilerini benden 1 - 0 önde görüyorlardi, halbuki bende öyle düsünüyordum :) ama onlarada dedim bi Dile hakim olmak yada cümleleri süslemek, fark etmez, Insanida güzel Kiyafetlerle donaltirsin süslersin etrafinda dolanilir ama ici bosdur. Yada birak Insanlarin Kiyafetlerini, güzel Cümleler sarf ederler Kelimeler cok zarif cikar hayretle bakarsin ama onlarinda ici cogu bostur, cogu zaten Kelimelerini iyi sectiginden Insanlarin Duygu dolu olduguklarini saniriz malesefki degildir. Birak cümlelerle oynamayi birak süslemeyi birak cümleler yalin kalsin. Icinde mutlaka Insana deger birseyler vardir, cikar disari merak etme. :) Ama bazi Arkadaslarlada olsun, ben Hikaye yaratir, bi Hikayelerde bi Insani cümleler gibi yalin gösterirdim Arkadasim ise Almanca diline iyi hakim oldugu icin güzel aktarirdi ve sonrasinda güzel isbirligimizin güzel Yazilari cikardi ortaya...

Iste benim Yazi Hikayelerim böyleydi muhakkak herkes yaziyordur birseyler, benimde bi kac Günlük Defterim vardi, yazardim kafama göre... Yani demem odurki Yazin, okuyun, Insanlari haksiz hakli elestirmeden izleyin,dinleyin, biriktirin, anlamaya calisin. Yazmanin güzel oldugunu fark ettigimden bu yana dek birakmadim, Siir maceram yada Sarki sözü Maceramda oldu ama onlar beni yansitmadigini fark ettim ve yazdiklarimda simdiki uzun yazmalarim gibi beni mutlu etmedi ve biraktim.

Bazen Hayallerinizin pesinden kosmak icin caba sarf etmek lazimki Hayalleriniz gercek olsun. Herzaman zorunlu oldugunuz seylerden biraz uzak sevdiginiz seyleri yapmaya calisin, suan benim yaptigim gibi, herkes anlamasada kendiniz icin yapin! Hadi! Alin Kalemi Kagidi simdi yazin yada eskiden Kagitlara yazdiklarinizi acip acip okuyun sonra bidaha yazmayi düsünün ayni Duygu olmaz ama yerini güzel Sözler alacaktir! yada Arkadaslarinizdan gelenleri okuyun size Fikir olarak geri dönüsecektir! Iyi yazmalar size :)

Sevgilerimle
Dileginiz